Ferhyrndur ég feigðar- stunda -flan í dag,
ekki er víst það auki hag.
Hag minn bæta hærri vextir; hús ég fæ.
Þinni íbúð af þér næ.
Næmur er á náungann og nýtir það
er fer með hann í forarsvað.
Svaðið brúar Bjarni vitri Bennason.
Hann er Íslands eina von.
Vonin dofnar verkir þegar vakna upp,
og leggjast yfir lend og hupp.
Huppleg mey er heitt mér gaf þá hímdi eg
heima á við Holtaveg.
Vega, meta, veðja, tryggja — vítt og breitt;
flest þó kemur út á eitt.
Eitt ég hef sem aðrir hafa ekki séð:
Ég á þar við mitt illa geð.
Geðveikt finnst mér gaman þegar get eg þig
gert að verri manni' en mig.
Mig að þreyta margir hafa mikið reynt,
en ég dorma allt of seint.
Seint kom Mjási. Mæddur var og mjög við skál.
Honum varð þá mikið mál.
Mála ég nú mynd af þér sem má ey sjá,
enda telst hún allt of blá.
Bláa höndin blessar mig og býður dús.
Til þess em ek einkar fús.
Fúsi hefur farið oft í ferðalag,
aftur fer hann enn í dag.
Dagsins augu eru mörg og engin blíð.
Nú ég þrái næturtíð.
Næturtíðin norpar oft við náttstað minn
og heimtar sér sé hleypt þar inn.
Þarann hef eg þurrkað enn sem þó er maus
og þú mig nefni þöngulhaus.