Svariđ beitt mér sveiđ mjög heitt
er svarrinn hreytti snöggur.
Ţá hátt og feitt til höggs var reytt
sem honum veitti glöggur.
Glöggur fann ég fjallstíg ţann
er fimur rann ég tindinn á.
Var ađ kanna karskur hann.
er karlinn glannalega sá.
Sá ég vítt er gatan grýtt
međ gremju spýtti mér á toppinn.
Veđur hlýtt svo varđ ţar skítt
og vatniđ hvítt mig gerđi loppinn.
Loppinn stóđ viđ skekinn skrjóđ
skrýtinn sóđalegur piltur
svo á hann hlóđ af miklum móđ
miklu af tróđi ćđi villtur.
Villt & tryllt er táliđ spillt;
međ töfragylltum myndum
fyllt gat stilltan, fróman pilt,
flátt & illt – af syndum.
Af syndum mínum frásögn fín
víst finnst í ţínu riti.
Upp á grín ţar er sem svín
sem er ađ rýna bryti.