Skalla bæði og skjóta af list og skora mörkin,
Íslands meyjar; spara ei spörkin.

.

Spörkin föst ey spara skal og spyrnur langar.
Athygli það ætíð fangar.

Fangi var ég forðum daga fann loks Drottinn
Kalla mig því kristna vottinn.

Vottinn þvottinn vatni jós, í vél svo skellti.
Sannarlega herrann hrellti.

Hrelldur var en hressist þegar heyrði í presti
syngja: "Jesú bróðir bezti".

Bezti vinur bregðum okkur burtu héðan,
ryk ey safnast rétt á meðan.

Meðan ég í mínu sýsla máttu strjúka
fressinu með feldinn mjúka.

Mjúka sæng ég mátaði og mæri stórum
yfir nokkrum eðalbjórum.

Bjórinn hef eg bergt og þambað brenda vínið
Kallaður er svarta svínið.

Svínið fór og sótti nokkra sopa drjúga.
Í huga sér svo fór að fljúga.

Fljúgum út á fjarra strönd það fólkið kætir
Fjarlægð allan baga bætir.

Bætir alltaf betra skapið brosið fína.
Ég aftur mun því aldrey týna.

Týndi eg viti og tæpast enginn tjón það bætir.
Læknir þess nú löngum gætir.

Gætir þú með grúski þínu grafið uppi
allt sem hafði eg að skuppi.

Skuppur, háð og skens þitt oft minn skerti heiður
Er á þessu löngu leiður.

Leiður varð ég liggjandi á lofnarblómum.
Mælti það af mörgum rómum.

Rómi hásum rammfalks söng ég rímlaust kvæði,
sem mér þótti algert æði.

Æðimikið yrkja hérna óði kappar.
‹Skemmtir sér við skjá og klappar›