Dróttkveđur eru gamalt form sem allir hafa gott af ţví ađ reyna sig viđ
Fullir brátt til fjalla
flykkjast menn á bikkjum.
Fljótir lamba leita,
langar ćr ađ fanga,
útúrdrukknir ítar
elta hundsins geltiđ.
Ţannig fé sitt finna
flestir bćndur mestir
Mestir pokaprestar
príla upp međ stíla
í stólum standa í kjólum
stama sér til ama.
Velja von ađ selja
veikum trúarleikum.
Lćrđir, en ţó ćrđir,
ćttu ţessu ađ hćtta.
Hćtta mađur máttu
mest ađ yrkj' um presta
ýtar alrím nota
ekki bara rekki
kjósa ljóđum lýsa
líka sniđrími flíka
Dróttsins kveđa dettur
dćmalaus međ rausi
Rausiđ sem og raupiđ
raunalegra kóna
grefur undan gleđi
građhesta međ hrađi.
Fullir spađar spilla
speki međur leka
sénsum brókabensa
burt hvarf frú úr partý-
i.
Hefđi ţurft frekari skýringa viđ.
Dróttkvćđ ljóđ hafa sniđrím i 1. 3. 5. og 7. línu
en alrím i 2. 4. 6. og 8. línu
Hver lina eru ţrjár kveđur (bragliđir)
Tveir stuđlar i frumlínum og höfuđstafur i síđlínum
Raus mun skálda rísa
Reyni engu ađ leyna
Oftast verđa aftur
allir vinakallar
Friđ ţví blíđur bođa
Bíđur sáttatíđin
Glađir tökum gleđi
gumar i allt sumar.
Sumar nýta samar
sofa ey í kofa
vaka yfir vökum
veiđa, fiska deyđa
flakka međur flokkum
fýra, kvenna, dýra,
undirbúa endi
árstíđar án tára.
Tár á telpu spora
taumar fallna drauma
Renna köld um kinnar
konu brotnar vonin
Grátinn lifa lćtur
ljót er reynsla snótar
syndum hans ţví hrundin
heima vill ć gleyma
Gleyma vil ég glaumi,
glímu minnar vímu.
Ţurrka ţyrstar kverkar,
ţrautir lina blautar.
Vammi veldur tremmi
vist í hel mig ţyrstir.
Undan lćt ég anda,
eđal vín er međal.
Međal gesta gerast
góđir kvćđa sjóđir,
láta móđan mása
meitla frómar skeitlur.
Ţrćđi lútar ţćfa,
ţrautir setja skrauti.
Beita andans brögđum,
blautleg svell um skauta.
Skauta vil ég skjóta,
skella mér á svelliđ.
Renna framhjá runna,
reyna ekki ađ leyna
fćrni sem međ fórnum
fékk ég ţá er gekk ég
áralangt međ óra
ein i námiđ beina.