Kvæði vil ég kveða í nótt.
Kveðja sumrið blíða.
Viltu ástvini vagga rótt?
Eða viltu kannnski ríða?
Ríða máttu Voffa víst
vísu blauta hóra
blíða háttu sýndu síst
syni bögguls blóra
Afsakaðu Voff, engar meiningar hér á ferð.
Blóra-böggul keypti Dísa
bældi svo niður þrána
Vildi honum í bólið vísa
vel láta sleikj´á sér tána
Táin þykir tignaleg á Dísu
til að fá að ríða henni þarf
Býsna vel að bleyta hennar físu
bólgin svo ég minni ekki á tarf
TARFI LÍKJIST TOBBI HEIMALINGUR
TAKA VILL'ANN Í ÞAÐ MINSTA ÞRJÁR,
HANN ER KLÁR OG KANSKI LÍKA SLYNGUR
KÓNGUR LÚTSINS VERÐUR EFTIR ÁR.
Árans djöfuls andskotans
alger kvöl og pína
Eins og væri diskódans
deilt á vitund mína
Mín vitund þykir váleg oft
vín ef drekk ég glaður
daginn eftir upp í loft
allar lappir, graður
Graðir nú gerast menn um þetta leiti
ganga um bæjinn leita sér að konum,
viskan er völt bodið er í teiti
vonin er plús hjá okkar bestu sonum.
Sonum landsins segja vil
af sjúkra manna eðli
Heimskir karlar hlaupa til
að halda penings bleðli
Bleðlinn hef ég beðið um.
Bugaður af vímu.
Seðla bankann setið um.
Sett á hausinn grímu.
Grímu ganga þjófar með
gangi þeir í banka,
svona að rumpu þjófa sið
síðan fá eftir þanka.
Þanka fá bévítans bófar níu
banka ræna glaðir
sanka að sér tonnum tíu
tanka fylla graðir
graðir við glettumst
gestapó á
sleypir við slettumst
slefum við þá
+
Þá var gaman vonin blíð
vor í ungum hjörtum,
blómin anga blómstrar hlíð
mót degi yndis björtum.
Bjart er yfir Bíldudal
blikar jólastjarna
Aldrei held ég Halim Al
hafi búið þarna
Þarna úti merlar máninn
mikið vil ég sofa
andvak’ er ég, meiri bjáninn,
inni í mínum kofa
Kofan flýgur klessir á
kærleiksljósið bjarta
högninn nú mun hana flá
háma í sig parta
Parta hafa líka ljóð
loforð saman tosa
Illa sefur fagurt fljóð
fjarri landi mosa