Strumpagreyin flýja og forðast fautann Kjartan
en hálfu verri er Heimskauta-kartan.

Þótt ég sé kallaður karta
og hvimleið og ógeðsleg varta
þá hyggst enginn mig
höggva eins og þig,
Hlebbi, í hundruð parta.

Körtugúllas, klukkan þrjú,
kannski það fram ber ég.
Heimskautsfroskinn, hann ég nú,
í hundrað parta sker ég.

Stephan oft með stórri sleif og stærðar prjónum
hrærir upp í hrísen-grjónum
sem hefur'ann á kafi í þjónum.

Hlebbi fífl er heilalaus
halda ætti kjafti
Þola fáir þetta raus
í þessum fyllirafti

Nermal er náblár kjáni,
Nubo grettur í framan.
Ef dræpist sá djöfuls áni,
drjúgt yrði flestra gaman.

Mjási er káfandi og klúr
kann sér víst aldrei læti,
,,koma svo! klæddu þig úr!"
kallar úr sínu sæti. ‹Hendur þar sem ég get séð þær Mjási!›

Hún Barbie sig býður öllum,
breiðir út sögur og fleira.
En saman við karlarnir köllum.
Klæddu þig svolítið meira!

Mjási hér sú flýgur fiskisaga
fráleitt þér takist að ná dömum úr,
raular sem rebbi forðum daga
raunamæddur og segir berin súr. ‹Ekki bara ég sem var ekki til í þetta, úff›

Barbie er ballarsuga
sem berössuð pósar á Huga
punkti is
(pínlegt slys).
Til annars hún eigi má duga.

Grænn ertu góði sem karta,
geðsjúk er myndin af þér,
öll myndum óspart víst kvarta,
ef æddir þú Hlebbi um ber.

Barbie víst belja ein heitir
Baggalút spillir hún mest
Ælu og ættarskömm veitir
Ætíð þegar hún sést

Nermal með njálg í brók,
nálykt og þarmastrók
lifir á slori og slógi.
Meira en munkaher
maðurinn runkar sér,
ég held bara að honum ég lógi.

Þú ert árans hrotti hlebbi
hreinlega máttu skammast þín.
Svo ertu líka pussu plebbi
prumpandi eins og vörtusvín:

Húðlatur með hor í nös
Hengilmænan Lappi
Best hann væri að berja í kös
Bölvaður sá tappi

Nermal er lítill og ljótur
lúinn er á honum fótur
Aumingja hann
ekki hann kann
ekki að lesa hér nótur.

Offari eyrnamergur
er endaþarmslyktandi dvergur.
Í raunheimum vit
hefur rétt eins og nit
og reynist þar heita Bergur.

...

Þessi ljóti froska fantur
fúla körtu ræfilsgrey.
Ýldudrullukrikakantur
komin hér aftur fussum svei.