'Okkur' þykir ekki
alltaf virðulegt orð
Ógurlegum djöflum drekki
Djöfullinn ! Er það morð ?
Morð fremja fumlaust
fantar bjóðum með
Orð skálda skammlaust
skjóðu ljóðum treð
Sko mig! mín fyrstu Sléttubönd. ‹Stekkur hæð sína›
Treð í pípu piparrót
púa taðsins svarta sót
Þramma nú á þorrablót
þarma rek í klumpufót
Klumpufótur klunnalegur
klessti beint á vegg
Klaufalegur djöful dregur
datt loks á hnífsegg
Hnífsegg beitt er hérvist okkar.
Held ég bílinn niður gíri.
Meri út í mýri brokkar.
Mörgu lýkur ævintýri.
Ævintýrið endar senn
engin stýrir lengur
þyngist gnýrinn gráta menn
gaf sig vírinn drengur
drengur keng í kúgast þar
kollusolls er flaumur
drakk upp frakkur bjór á bar
bunar dunar straumur
Straumur harður streymir um
Staðarána núna,
brúin gömul hallast hrum
held mér bara í frúna.
Frúna mína elska enn
ann ég hennar þokka
konan sú er feigðar femme
fönguleg með lokka
LOKKAR DUFLAR LAÐAR
LÍFSINS SAGA GENGUR.
SVONA ER SAGA OKKAR
SINGDU ÞIG NÚ DRENGUR.
-------------------------------------
Lokka marga lausgyrt sprund,
lyggj'og garg'á ímsa lund.
Til sín varga vél'á fund,
vott þeim arg'í lærasund.
Drengur Krummo dragð'í land,
döpur er nú skíma.
Ljóð þí skaltu letr'í sand,
láttu þau annars ríma.
Ríma vildi Mjási mjög
mögrum orðum krummo
Líma skildu við sag' sög'
segja verð'a lummo
Og svo..........
Lummo verð'a segja sög'
sag' við skildu líma
Krummo orðum mögrum mjög
Mjási vildi ríma
Ríma skal nú skáldsins bull
skjólin fokin flest í
Einstakt þykir orðagull
er ort er með hughlý
Hughlý Vambans vísustef
vonast til að lesa
Nafni bitur þæfir þref
þessi sonur Blesa
Blesa snæddi, blessi hann
blóðug reyndist steikin.
Út úr hræði ógeð rann
elsku sullaveikin.
Sullaveikin sýnist mér
sjást í fleir en Blesa
Ef fjölmiðla og fréttablöð
fæst ég til að lesa
Lesa kann á lyfjaglas
læt það bara duga
set í jónu gæða-gras
gagnast mínum huga
Blesa var allra vænsta hross
vokur hafði fagran svip
sankti márí sé með oss
séð hef ekki betri grip