Munni heldur miður vel
málglöð eginkona.
Sannleikann hér síst ég fel
samt má alltaf vona.

vona ég að vaxi hér
viska bragarfræða
kannski næsti kunna fer
kvæði sitt að fæða

æjæja annars hefur kvæðakunnáttan vaxið vel í sumar hjá ýmsum - gleðjumst gumar einnig sumar, gaman er í dag.... ‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›

Fæðu þorinn fer í gegn
fuðrar upp og brennur,
mörgum verður það um megn
melting um þarma rennur.

Rennur ræpa á ógnar hraða
Rifu minni úr
Verra þykir varg að baða
Eða vera á túr

Túrbó átti tæki eitt.
Tryllti á því í drullu og aur.
Ók á því um götur greitt.
Gekk frá því á ljósastaur

Ljósastaur nú ligg ég við
lafmóður af drykkju
Ef ég loksins fengi frið
ég færi'á skeið á bykkju

+
Bykkju eina Bjössi á
bölvuð merar trunta,
vígsluð er og vetrar grá
voteig lufsu kunnta.

Bykkja er ég bölvuð
bansett blóðsugu meti
rauð, rám og ölvuð
rekur við af kjeti

‹djö›

í kunntur kafar ekki
kellingum um helgar á
verra er að veiða út kjekki
og volga blóðið þrá

Þráir Lisa þig að fá
og þjóra úr þér blóð
Hvað hann segir Cospy þá:
"er konugreyið óð?"

Óða Lísa Cospy lufsa
lekanda aldrei fær
innan handar er'ún gúrka
sem hrekur burtu flær

‹Hugsar mér sér, sleppur þetta, maður verður að fara að vanda sig aðeins›

Burtu flær fara
frænku að sjúga
Heilann herskara
hennar skinn smjúga

'Aleifur

Smjúga inn um smurða gátt
sleypiefni nota mátt
Æsist kona, hefur hátt
himneskt er að fá sér drátt

Dráttarvexti ég mér dró
í drottins Jesú nafni
Mammons fylltist mykju þró
með draugaher í stafni

Stafni í stóð eitt aulahvendi
sté að lokum niður á dekk
hendi tróð þá handbendi
horað lagðist á ljótan bekk

Bekk ein átti burðmikinn
breiðum sinnti tíkum
þar til brast við burðfótinn
bann við hlussum slíkum

Slíkum tíkum fráleitt fer
fremst á brík að vera.
Mýkri fríkum minna ber
mör og slíkt að skera.

Skera niður skaltu nú
skuldahala
Von er borin fyrir bú
börn sín ala

Ala kala til fjandans Fróða
fala bala af sóða
mala, tala um Guðmund góða
gala, hjala um lata slóða