Kaunas í landinu Litháen
er lítil en fögur borg
þar eru strætin pússuð og pen
og puntað hvert einasta torg.
Torg eru mörg í Berlínar borg
bílar þar rúnta um stræti.
Þar ríkir gleði, solítil sorg
sollur og helvítis læti.
Læti eru lítt að skapi leiðu fólki.
Alla gleði út það hrekur,
og í lífið nagla rekur.
Rekur við af gömlum vana
vinbelgurinn Tinni.
Líkur gömlum höltum hana,
heldur að Ísland vinni.
Að standa við áheit:
Ef Ísland vinnur, ei ég svík
(þótt illa dámi)
og horfa á meira en hundrað gíg
af hommaklámi.
Rekur núna einhver inn
sitt æði langa nef.
Mænir þar á magálinn
og mælir: „bara ef...“
Að standa við áheit:
Ef Ísland vinnur, ei ég svík
(þótt illa dámi)
og horfa á meira en hundrað gíg
af hommaklámi.
Hommaklámi hef ég ey
haft af mikla spurn.
Vel ég frekar væna mey
sem vill mig daginn hvurn.
Hvurn fjandann á þetta að þýða?
Því skyldi ég vilja bíða
betri og bjartari tíða
beygður af skammdegiskvíða?
Skammdegiskvíðar mig kæta,
í kulda ég afklæðist strax.
Diskana brotin æ bæta,
borða ég eingöngu lax.
Hvurn óra tíma og heila stund
hamast Jón á Gunnu.
Hafa bæði létta lund
liggjandi á tunnu.
Tunnur berja ýmsir enn
á Austurvelli.
Þeygi sterkir þessir menn
þykja á svelli.
Svellur í brjósti móður mér:
moka þarf lands- úr -flórnum!
Held samt að fyrst ég halli mér,
eða haldi áfram í bjórnum.
Svellið glæra ánni á
ágætt til að skauta.
Sagði Donna,ligga lá
lekur vatnið blauta.
Blautar á ég buxur nú,
(þú býst við kvæði klúru
en hæðni reynir hefðarfrú)
þær hanga upp á snúru.
Laxinn engum leist hér á
né lagði neinn í bjórinn.
Yfirhoppin eigi fá
er að stunda kórinn.
Kórinn syngur lítið lag
ljúfir tónar berast.
Ætlað þessum dýrðar dag
draumar flestir gerast.
Gerast undur öðru hvoru
örvast leyndir þræðir.
Gestum snauðir, sneyptir voru,
snerting alltaf glæðir.
Glæðir hugan morgun mynd
mögnuð gerist lundinn.
Geng ég út í vestan vind,
viðra mig og hundinn.
Hund ég veit á Hellissandi
harla ljótan.
Bitvarg sífellt bílgeltandi,
best að skjót'ann.