Tökum lagið tvist og bast!
Trúðu á smæð þína!
Stökktu fram og stígðu fast!
Stekkur hæð sína
MIg langar til að líta í
í leyni-draumahólfið
á þér Rúna, og renna í
Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið
Viskípela þessa þrjá
ég þamba skal í svakalegri runu.
Geðveikt verður gaman þá.
Gefur frá sér vellíðunarstunu
Þarna siglir ennþá inn
ofurlitla duggan.
Drottinn leiði drösulinn
Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann
Ýtið þessu, fýrar, frá
og fram á ystu nöf hinu.
Komum svo að kveðast á
Klórar sér í höfðinu
Á þorra éta sumir svið
og súra punga hratt.
Hrökklast aftur á bak og hrasar við
Helvítis! Ég datt!
Þú ert elsku ástin mín
og yndið!
Þú er betri en brennivín!
Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið
Komdu bara, betra lífs
brátt þú njóta munt hér
í stuði vegna Stáls og hnífs
Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er
Ekkert kann ég, feyskinn fretur
fyrir utan stífl-
ur að losa, gamli getur.
Glottir eins og fífl
Á Þorranum ég þrái mest
þræla í mig slátri
og fær á Góu gubbupest
Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Allir hata húmor þinn
hæðni, spott og dár þitt
Bíttu í þig, bandíttinn
Blótar herfilega og rífur hár sitt
Allir vöru heimsins hnappar
hnepptir sér.
Stýrðu landi stórir hrappar.
Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér
Ástin mín er eitthvað treg
og afar vanþakklát
hún er bara bjánleg
Brestur í óstöðvandi grát
Við stóran glugg í stofu hér
stend ég fjarska oft við
stenþegjandi stend þá hér.
Starir þegjandi út í loftið
Fyrir rímið fann ég upp
frábært orð til ríms við upp
í ljóðum með það legg ég upp
Ljómar upp
Ljómar uppog lifnar við
líkar mér við þetta snið.
Glottir eins og fífl með fót
fer ég brátt á Þorrablót.
Sjaldan ríma orð við upp,
er því ver og miður.
Leyfist mér að leggja til
að ljóma heldur niður?
Hásetar og hestamenn
Hnýta á sig bindið
Á Þorrablótin bruna senn
Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið
Þegar mætir bangsa byssa
bóndi telur góðan sið
fyrst að verða heldur hissa
og Hrökklast afturábak og hrasa við
(að sjálfsögðu af þessu tilefni: http://www.visir.is/article/20100128/FRETTIR01/839885568 )
Fúlsar enginn, fáir hafna,
feitum hupp.
Ljúft á kryddið læt ég jafna.
Ljómar upp
Yngismær með súlusið
sýnir hupp.
Litli tarfur lifnar við
og ljómar upp