Lim minn ég legg hér á borðið
og læt þig um síðasta orðið
fallega er ort
um einstaka sort
en aldrei í sódómu sorðið

Kólnar nú sál mín er sumarið fer
sést varla berleggja stúlka

Fönnin hún kemur Fannars gleðst skap
frjósa senn tjarnir og pollar
langar í snabba en snoðið er lap
snýst allt um áfengistolla

Þá dóma oft daglangt ég las
djúpum í lagaákvæðum
langaði oft lyfja í gras
er lesturinn endaði í kvæðum

Sveitin fögur sýnist mín
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða þín
bragar sögu knúin

Kveðjuskyni skroppin er
skrattakollur sjálfur
Í Seðlabanka situr þver
sínum skít í hálfur

Öfuga hefur yndis þörf
aumingin hann Nesi

Hólmsteinn grætur svefn í sig
sennilega næsta árið
Tárum söltum sveipar mig
sjúklegt bossa-sárið

Margur varalit á lók
lætur sig nú hafa
en gervigóm á glundurs hrók
grín ei þótti afa

Amma sýgur ekki vel
argur segir afi

Viltu heyra vina mín,
viltu eyra ljá mér.
hvísla meir ei munaðshlín
mjúk er seyran frá þér

Streymir fagur frá þér saur
Sóða bragur þetta

Hneggjar gröð um grund og hól
gírug losta sprundin
klippti gull og greip í tól
og gráður sleikti brundinn

Flissa margir finnst mér þó
fjarska ljótur Skabbi
tennur gljáðar tíðum dró
tungu um kúkalabbi

kjóla ég uppundir káfa
kátur sem gjósandi hver
Ef reður ég óvárt á ráfa
ég reyni að forða mér

:)

Saman við stynjum og strjúkum
stífna ég allur í baki
ég tryllist í meyjunum mjúkum
mósóttur ligg upp á þaki

Ástum þínum ör vill ná
andans ljóð þó sofi
Sól og skúrir skiptast á
Skabbalings í klofi

Rótt var í Reykjavík forðum
ryskingar fátíðar þóttu
seinna varð megn hér af morðum
misklíðir á okkur sóttu

Ríða vill hún röftum tveim
rökkri hausts í köldu
Gangnaklárum Gust og Seim
gæðingum útvöldu