Er að pakka niður í bakpokann. Og eggjaslingshjottið fær að fljóta með.
Í Nairobi svo langan veg í burtu
er skólaskjól sem eign er ABC
þar saklaus börnin læra, lita og borða
með aðstoð agnar lítillar Böggu gjafar.
En nú er vandi á höndum fótum og mögum
vondir menn með fingur gikknum á
matur urinn kornið og vatnið ónýtt
hættuganga að lokuðum tómum sjoppum.
Best að hætta þessu.
Jeg "á" eina 8 ára dóttir þarna. Hún býr hjá móður sinni "á mínum aldri" og sækir skóla og fær mat fyrir mína aðstoð. Gegnum ABC barnahjálpina.
Nú er mjer spurn?
Ef jeg fer ekki bara og sæki mæðgurnar? Jeg meina. Mig vantar kjellu hvort eð er, og er jeg ekki bara vesæll ræfill, ef jeg kem þeim ekki út úr þessum hörmungum. Eða á jeg að halda áfram að gefa bara Böggur og láta aðra um hættuna og baráttuna?
Mjer er spurn.
Þar fyrir utan er að blossa upp borgara styrjöld og maturinn einginn. Hver er þá hjálpin?
Get jeg með hreina samvisku bara setið hjer, meðan mæðgurnar eru í lífshættu?
Og jeg sit hjerna einn og kaldur.
Já. Mjer er spurn.
Verðum við ekki bara að innlima Kenýa í Bagglútíska heimsveldið?. Annars "eigum" við drollan eina dóttur í Rawanda. Það er að vísu á vegum SOS. Mæli með sem flestir taki að sér svona barn. Þetta er ekki nema rúmur 2000 kall á mánuði.
Þetta er vandinn hundingi, hvernig getum við horft aðgerðalaus upp á nýtt ,,Rúanda" í Kenýa? Og hvað getum við sem ekki erum Búshar eða Blerar gert?
Þetta er ódýr leið fyrir lánlausan og ófríðan mann til þess að ná sér í kellíngu undir yfirskini mannúðar.
Þjer eigið kollgátuna Arne. Mikið öldungis rjett, nú get jeg hætt að hugsa um þetta.
Hvursu mikill hluti þessarra tvöþúsund króna fara yfirhöfuð til þeirra? Máske hundrað krónur ef ekki minna?