Gagnrýni á nútímann.
Nútíma maðurinn-konan fær eina slímuga stjörnu hjá mjer.
Hann-hún... Best að kalla það bara ÞAÐ.
Það vaknar á lúxus dýnu, undir silki klæddum rúmfatnaðinum og nuddar stýrurnar úr augunum.
Lítur á klukkuna og fussar yfir því að þurfa að fara að vinna. Þó svo að líkamlegt erfiði fylgi því sko alls alls ekki.
Drattast inn á flísalagt baðherbergið og burstar tennurnar og skolar þær með fersku köldu vatni.
Skakklappast svo inn í eldhús og hellir kaffi í bolla úr sjálfvirku kaffivjelinni sem kveikir á sjer klukkan 7.
Flettir í blaðinu sem var að detta inn um lúguna.
Sesst svo upp í bílinn og burrar til vinnu sinnar niður í bæ. Finnur stæði í bílakjalaranum og tekur lyftuna upp á 4 hæð og sesst við tölvu sína.
Tekur svo lyftuna upp á 8 hæð til að matast klukkan 12. Fer í röðina með bakkann og fær skamtinn sinn.
Klárar vinnudaginn klukkan 5 og hringir heim, til að athuga hvort eitthvað vantar í ískápinn. Jú mikil ósköp. Helling vantar.
Egg.
Lambaframpart.
Mjólk.
Ost.
Timjam krydd.
Heilhveitibrauð.
Klósettpappír.
Þvottaduft.
Kaffi.
Kakó.
Já og nýjan kúst, ef pláss er fyrir hann aftur í jeppanum.
Þetta er erfitt líf.
Er þetta Scott eða Nobile? Varla Amundsen. Hann var óheppinn, fraus meðan maðurinn sem hann átti að redda reddaði sér sjálfur!
Erfitt líf, rétt er það.
En Timjam krydd, Heilhveitibrauð, Klósettpappír, Þvottaduft og kúst geymi ég ekki í mínum íssáp. Reyndar hvorki kakó né kaffi heldur en það er önnur saga.