Eitthvað skolaðist til á þessum gamla texta mínum í flutningi Hallgerðar Bjarnadóttur
Ég man ekki hvar við mættumst fyrsta sinn
né hvernig þú komst undir feldinn minn.
morgun í maí og kyrrð í bæ
við gerðum eitthvað saman alltílæ
Meðan vinur minn keypti bús og bland,
rann hugur minn út í annað land.
Litla lækinn við, um lágnættið,
okkar fyrsti koss?- býst ég við.
Ég hef elskast við þig frá okkar fyrstu kynnum
og fáar litið megurri en þig.
Ég minnist þess hve ótal, ótal sinnum
ég fór á barinn og staupaði mig.
meðan hugur minn var á sveimi,
á himinum uppi við guðanna tær.
önnur hver kona í öllum heimi,
gæti orðið mér jafn ljúf og kær.
Hver ert þú og hvað ert þú að gera hér?