Ég þekki vel aðstæður þessu áþekkar. Mér þykir hins vegar afar líklegt að geðstirðleiki mannsins stafi af einhverju öðru og meira en bara þessu biðraðavesini. Hver veit nema bullandi frúst og óhamingja hafi svon óvænt frussast upp á yfirborðið við þessa smávægilegu uppákomu?

Varast ber Hollendinga með hormottur. Margir þeirra eru varasamir.

Frábær pistill. Þú stóðst þig eins og hetja.

Þú ert kurteis og góð stúlka, þessi gamli maður hefði getað verið ég, ef ég væri Hollendingur og með hatt.

Framkoma á almannafæri, 3. kafli:
Ef mottulagður Hollendingur æpir á þig er snjallast að ganga upp að viðkomandi, gefa ógnandi augnaráð, stappa ofan á rist hans, stinga 2 fingrum upp í nasir hans og hisja duglega upp - slíta svo af honum hormottuna með stakri snöggri handarhreyfingu.

Ég var eitt sinn að kaupa mér mjólk og morgunkorn í 10-11 og stóð í rólegheitum í biðröð, það var komið að mér að borga og afgreiðslumaðurinn var meira að segja kominn með mjólkina í hendurnar og ætlaði að renna henni í gegn. Ryðst þá ekki ca. 65 ára gamall maður fyrir framan mig (les. ýtir harkalega við mér og gefur mér olnbogaskot í bakið), svaka fínt dressaður í jakkafötum, með grátt snyrtilegt hár og gervibrúnn (les. appelsínugulur) í framan. Hann skellir blandi í poka á færibandið og tilkynnir háum frekjurómi : ,,Ég á að vera á undan þér því ég er bara með þetta."
Ég segi, frekar hneyksluð: ,,Uuuu, nei veistu, ég er á undan þér í þessari biðröð og ég er bara með 2 hluti þannig að þú hlýtur að geta beðið smá."
Hann: ,,Nei, ég ætla að vera á undan, ég er bara með þetta. (segir við kassagaurinn) Já, renndu þessu bara í gegn!"
Ég (við kassagaurinn) : ,,Heyrðu, ekki láta manninn komast upp með svona frekju. Til hvers er biðröðin?"
Á meðan á þessu stendur stendur kassagaurinn með hökuna niður á bringu við kassann og treystir sér greinilega ekki til að skerast í leikinn.
Frekjudósin horfir á kassagaurinn (sem gerir sig ekki líklegan til að aðhafast eða segja neitt) og lítur að lokum illilega á mig og öskrar: ,,Já, þú ert bara LEIÐINLEG og HEIMSK!!!" og stormar við það út úr búðinni og skilur nammið sitt eftir.
Svona getur lífið verið fyndið stundum...

Var þetta nokkuð Björgólfur?

Hollendingar með hormottur eru líklegast líka með einhverjar leifar af sítt að aftan. Þeir eru sko stórvarasamir, fastir í 1988 og finnst Het Goede Doel besta hljómsveit í heimi. Þeim fannst líka skelfilega gaman þegar Henk Westbroek var með þungarokksþáttinn Vara's Vuurwerk á fimmtudagskvöldum kl 22.00. En svona kallar eiga sér líka ekkert líf. Ég kannaðist við nokkra svona það ár sem ég bjó í Hollandi, nánar tiltekið í Leeuwarden. Þar var sko mikið um hormottukalla.

Menn með hormottur skyldi tafarlaust tilkynna til yfirvalda svo hægt sé að fjarlægja þessa óróaseggi.
þeir yrðu svo væntanlega aflífaðir í framhaldinu.

Þegnar Baggalútíu er vitaskuld undanþegnir.

Þarna sjáum við einmitt vel þennan hrikalega mun sem er á eldra fólki í útlöndum annars vegar og eldra fólki á Íslandi hins vegar. Þetta á reyndar sérstaklega við um karlmenn, hvernig sem á því stendur.
Eldri karlmenn í útlöndum eru kurteisir og herramenn fram í fingurgóma. Karlfauskurinn sem Stelpið talar um er hins vegar holdgervingur margra eldri íslenskra karlmanna. Amma mín hefur einmitt margoft sagt mér frá íslenskum eldri mönnum sem nota olnbogann - bókstaflega - til að koma sér áfram innan fólks. Þeir ætla sko ekkert á láta aðra verða á undan sér að neinu. Hvorki að hlaðborðum né afgreiðsluborðum.

Reyndar fann amma mín blessunin ágætis ráð við svona olnbogagangi eldri manna við hlaðborðin - hún stingur einfaldlega gafflinum í handarbakið á þeim!

Þegar ég var barþjónn í gamla daga vann ég á stað þar sem aldurinn var að jafnaði frá 35-55 og get ég sagt ykkur í fullri einlægni að því eldra sem fólkið varð því ókurteisara var það. En konurnar voru lítið skárri en karlarnir. Þær álitu sig vera prímadonnur og þeir töldu sig vera kapteinninn í brúnni. Afar leiðinlegt að vinna í kringum svona fólk (þegar það er í glasi).

-