Sálarbróðir númer eitt, fursti fönksins, mesti vinnuþjarkur skemmtanabransans, fönkmálaráðherra, leiðtogi danssvitans, grúvgreifinn, taktgullstandardinn, drottnari danshnykkja, frumglæðir fönksins, öskrari kynþokkans, merkisberi máttarins, innblásari kynslóðanna, dýnamó dansins, seiðmaður sáðláta, predikari pimpandi poppkornsskoppandi pöpúlsins, óeirðastöðvandi óargardýrið, þjóðskáld hinna þjáðu, baráttubarón hinna niðurbörðu, tígur hinna tannlausu, vellíðunarsvesírinn, kynlífsmaskínan og guðfaðir sálarinnar, James Brown er látinn.

Já, Ofurslæmur hugsaði sig um, tók töskuna hans pabba gamla og tók næturlestina yfir móðuna miklu, handan augsýnar. Niður mig rennur kaldur sviti við tilhugsunina að maðurinn sem sagði svo hátt að hann væri svartur og stoltur hafi skotið sínu síðasta skoti. En þannig er lífið, tíminn hleypur burt hratt. Hvað er annað hægt en að standa upp á sína góðu fætur, gera það fönkí og dansa uns manni líður vel yfir taktfastri tónlist tónjöfursins.