Mig langar ađ óska ástmanni mínum, honum Vestfirđingi, til hamingju međ rafmćliđ.
Ţína vćnu gćđa görn
gott er í ađ skvabba.
Eigum saman átta börn,
árans kúkalabba.
Ég elska ţig.
Ţinn Haraldur.
Elsku besti Haraldur . Hvar hefur ţú veriđ ? Hvernig er ţađ á elliheimilinu ? Hver er sú rauđhćrđa og hvar er gómmurinn hennar?
Glenntu sundur kakókvörn
komdu nú til pabba
gott finnst mér ađ taka törn
í tađinu á Skabba.
(fyrirgefđu Skabbi minn, ţú heitir bara svo heppilegu rímorđi)
Kleinuhringi, kakósull
kćta gamalt hjarta.
Ţarma kćtir enda ull
elsku ljósiđ bjarta.
Haraldur, ertu algjörlega búinn ađ missa ţađ?
Ţú eyđileggur báđar vísurnar međ innsláttar eđa beygingarvillum. Öđru vísi mér áđur brá.
Ţinni vćnu gćđa görn
gott er í ađ skvabba.
Svona hlýtur ţetta ađ eiga ađ vera. Síđan eru ţađ kleinuhringir (nú eđa kleinuhringur) sem kćta gamla hjartađ. Vanda sig Haraldur minn, vanda sig.
Ţađ má vera, Golíat, ađ ţér ţyki ţađ betra ţannig en ég er nú einu sinni annálađur smekkmađur og held mig viđ ađ skvabba í hana fremur en ađ skvabba í henni. Rétt eins og ég spái í ţađ frekar en ţví.
Tek undir međ Z.Natan.
Sammála Golíat - eins og ţú hefur ţetta Austmann er eins og ţú skvabbir bara einu sinni í hana en skvabbir ekki í henni. En ţađ er ekkert til ađ skammast sín fyrir - ţađ eru margir (ađallega piltar um fermingu ţó) sem missa ţađ eftir eitt skvabb.
Annars fremur ógeđfelldur kveđskapur...
Ţađ er nú meira hvađ Haraldur nennir lítiđ ađ skrifa hérna. Síđast ţegar hann gerđi ţađ missti hann sig út í hálfgert ţus yfir virkjunum eđa álika. Kannski er hann ađ spara sig fyrir árshátiđina? Bara veit ţađ ekki. Vísurnar hans gera nú alltaf lukku. Kannski mađur ćtti ađ byrja ađ drekka rótsterkt kaffi undir miđnćttiđ og liggja andvaka á nćturnar og yrkja a la -
Drekktu drullu í helvíti
djöfuls Austfirđingur