Það búa litlir karlar og litlar konur í hárinu á mér. Það býr lítið fólk í hárinu á mér. Litla fólkið sem býr í hárinu á mér talar stundum við mig. Ltila fólkið sem býr í hárinu á mér segir mér stundum sögur fyrir svefninn.

Litla fólkið sem býr í hárinu á mér segir mér sögur þegar ég er lagstur upp í rúm og búinn að taka lyfin sem ég fékk við röddunum í höfðinu. Ég var heppinn að fá þessi lyf við röddunum í höfðinu af því þær voru að gera mig vitlausan en nú heyri ég bara í litla fólkinu sem býr í hárinu á mér. Það er gott fólk, litla fólkið sem býr í hárinu á mér.

Það fyrsta sem litla fólkið sem býr í hárinu á mér sagði mér var að ég mætti aldrei láta klippa mig því þá ætti það hvergi heima. Það sagði að ég mætti heldur ekki þvo á mér hárið og ekki greiða það. Litla fólkið sem býr í hárinu á mér sagði mér þetta í hitteðfyrra. Stundum langar mig ofsalega mikið til að klóra mér en ég má það ekki heldur því þá getur litla fólkið sem býr í hárinu á mér dáið. Það vil ég ekki.

Mér þykir vænt um litla fólkið sem býr í hárinu á mér og því þykir vænt um mig.