Ţađ er svo dautt hérna ađ ţetta minnir orđiđ á sunnudagsmorgun í krummaskuđ úti á landi. Reyndar bara alla daga í krummaskuđ úti á landi.
Mađur gćti hlaupiđ nakinn yfir svćđiđ án ţess ađ nokkur tćki eftir; stundađ ástarleiki í hjarta Gestapó og enginn yrđi ţess var.
Ég gćti skoriđ úr mér innyflin og slett ţeim um torg eđa kastađ upp í tré og ţađ myndi enginn fatta neitt. Stađiđ hljóđandi og blóđugur međ iđrin hangandi út úr kviđnum. Ţví yrđi mćtt međ ţögninni.
Svo hefur međalgreindin lćkkađ.
Hvenćr er árshátíđin, ha?
Ég styđ byssótillöguna. Međ ţeim fyrirvara ađ ég finni tólf skota knallettubyssuna mína.
[Gramsar í vopnabúrinu og finnur fallbyssu]
Hvađ má nota stórar byssur ?
[Grefur upp klarinettubyssuna sem notuđ er á Bjarnabófana]
Pant ekki ver'ann!
Hugi: Ţađ má vel vera ađ ţú sért greyndur, en ég leyfi mér ađ efast um ađ ţú sér greindur. Ţú ert alla vega grey.
Ég er búin ađ vera allt of upptekin og hef ţví ekki getađ eytt neinum tíma á hér en ég er ađ bćta úr ţví. [brosir]