Guđ á himnum gef ţú oss
góđum hirđum ţínum:
Risastóran róđukross,
en refsa heiđnum svínum.
Ljóstu ţá međ liđagigt
lát ţá skakka ganga.
Ávallt greiđa yfirvigt
illa ferđalanga.
Vind og drullu veittu ţeim
er vilja ađra guđi.
En lóđsa okkur heila heim
sem halda ţér í stuđi.
Sálmur nr. 890, fyrir predikun, sungiđ međ sínu lagi...
Skál, glćsilegt...
Hvernig vćri ađ prófa ađ gera Baggalútíu ađ strangtrúarríki ? [Ljómar upp]
Ég er bókstafstrúar! Ég trúi á bókstafinn Ó.
En já. Skál Haraldur minn. Ég er ţér ekki sammála en ţetta er vel skrifađur sálmur samt!
Hvađa, hvađa? Flestar konur sem ég ţekki eru afar trúađar. Hversu oft ég hef heyrt ţćr ákalla Guđ í viđurvist minni: "Ó Guđ! Ó Guđ! Ég er ađ koma! Ég eeerrr aaađđđkkkoOOOOMMMAAAAAA!!!!!!!!"
´
Fyrstu tvö skiptin sem ţetta henti, hélt ég ţćr vćru ađ deyja og fara til Guđs en ţá var ég bara tólf ára.