Já maður lifandi sko karlinn..Hárbeitt og raunsönn grein um Íslenskan raunheimaveruleika..Laus við þá díalektísku hughyggju (efnislegu fyrringu) þeirra öfga, sem að þessu máli sækja úr öllum áttum. Hver er hinn stóri sannleikur..Hvar fæðist síðasti fávitinn..Frábært félagsrit. Húrra Haraldur.

Sammála. Frábært félagsrit og þörf sjónarmið sem koma fram...

Var Ingibjörg þá aldrei til?
Borðar þú kannski ekki heldur mannakjöt?
Er hundur í brúnni sósu ekki raunverulega mataruppskrift?
Lygar, lygar og ekkert nema lygar...

Ég er sammála mörgu í þessum pistli fyrir utan það sem þú segir um Andra Snæ.

Frábært rit hjá þér Haraldur. Ég ætla að vera sammála ´þrátt fyrir það sem á eftir kemur í svari mínu.

Án þess að leggjast í hugsjóna- og öfgastefnu þá er því miður staðreyndin hinum megin við heiðarnar að þar er fjöldi fyrirtækja og starfsmanna að missa lífsviðurværið vegna áhrifa framkvæmdanna og gengisstefnu ríkisins. Hátækni- útflutnings- og þekkingarfyrirtækin, þessi sem byggja sitt á rannsóknarvinnu, þróunarvinnu og erlendum tekjum hafa hvert á fætur öðru hrökklast frá landinu.
Bakkavör er dæmi um slíkt fyrirtæki meðal annars (jafn stöndugt og það er).
Áhrifin vegna þessa eru illsjánleg vegna almenns skorts á vinnuafli og eru langflestir komnir í aðra vinnu (þó líklega ekki jafn vel borgaða) strax við starfslok innan sprotafyrirtækja og sjást þess vegna aldrei á atvinnuleysisskrá.
Ef til væri tekjutapsskrá í líkingu við atvinnuleysisskrá þá sæust áhrifin glögglega.

Sjálfur hef ég sem betur fer ekki unnið innan þessa geira sem nú á undir högg að sækja en sé vel að gáð þá er þetta því miður raunveruleikinn.

Hafi það hver sem vill í sínum garði. Ég get nefnt lognið á fjörðunum og gulleitu mengunina sem þá á eftir að sjást glögglega lónandi yfir álverinu en læt þetta bara duga.
Margir sendu inn viðvaranir. Vonandi rætast fæstar þeirra.

Á meðan ekki koma fram bitastæðar og raunhæfar hugmyndir frá okkur sem setjum spurningamerki við álver og annað því um líkt eða erum hreinlega andsnúin þeim, um hvað þetta eitthvað annað sem svo margir tala um eigi að vera, mun þetta halda áfram.

Nei, það er rétt að raunheimar og Gestapó eru ólík fyrirbæri. Samt sem áður er óneitanlega skörun þar á milli. Mjög misjafnt er hversu aðskildar raunheimapersónurnar og Gestapóásjónur fólks eru, eins og gengur og gerist. Slíkt getur valdið misskilningi og leiðindum.

Ég er sjálfur í hópi þeirra sem eru afskaplega líkir sjálfum sér hvert sem þeir fara og hvar sem þeir skrifa. Ég er líka ungur og hugsjónafullur. Þetta á kannski eftir að eldast af mér, en þangað til er lítið við því að gera.

Það er rétt að ég hef aldrei búið í hnignandi samfélagi. Ég er líka ótrúlega fáfróður um Ísland almennt séð, sem mér þykir miður og mér nokkuð til skammar. Þó veit ég að vandi mjög margra byggða hér á skerinu er raunverulegur - því hef ég aldrei reynt að draga úr. Vitahringur fólksfækkunnar og samdráttar atvinnugreina er án efa mjög sárt að horfa upp á. En að stilla upp þeim andstæðum að þjóðfélagsins í heild bíði annað hvort stóriðja eða dauði er óábyrgt í meira lagi, og engum greiði er gerður með því.

Ég ítreka það síðan enn og aftur að ég tel það ekki vera hlutverk ríkisstjórna að verja tugum milljarða skattfjár í verkefni til að 'bjarga' hlutfallslega fáum þegnum. Ef þróunin liggur í átt að fólksfækkun og afnámi byggða tel ég að svo verði einfaldlega að verða, hversu hart sem það er. Hrun húsnæðisverðs mætti hæglega bæta fólkinu úr ríkiskassanum fyrir brot þeirra fjármuna sem stífluframkvæmdir kosta.

Ég ítreka enn og aftur að ég er fáfróður um byggðir landsins. Mér finnst það engu að síður eðlilegt að ég fái að hafa skoðun á því hvernig skattfé mínu er varið, og hvernig þjóðfélag ég vil hafa hér á landi. Öðrum er síðan frjálst að hafa aðra skoðun á því, en mér gramdist hins vegar óneitanlega að sjá rit mitt þar sem ég gagnrýni bók og reifa hugsjónir mínar henni tengdar útatað í glensi sem kemur efni pistilsins lítið sem ekkert við.

Ef þetta eru skilaboð þess efnis að umræða af þessu tagi er illa séð hér á Gestapó mun ég hætta henni tafarlaust, og finna mér annan vettvang fyrir hana.

Voðalega væri nú gaman fyrir dreifarana að fá bréf inn um lúguna:
"Ágæti viðtakandi.
Því miður tilkynnist þér hér með að lífi þínu, sem þú hefur varið síðustu fjörutíu árum í að byggja upp, er lokið. Íslenska ríkið mun kaupa af þér húsið þitt á sanngjörnu verði en þú verður að flytja þig burt viljir þú eiga aðgang að heilsugæslu eða annarri opinberri þjónustu því hún verður ekki lengur veitt þarna í Krummaskuð. Það er einfaldlega of dýrt að halda þessari þjónusutu úti og við kjósum að líta framhjá því að alla þína ævi hefur þú starfað í útflutningsgrein og skapað talsverð auðævi fyrir þjóðarbúið.
Sértu ósatt(ur) við þetta, viljum benda þér á sjálfshjálparbók Andra Snæs Magnasonar.
Kær kveðja
Ríkisstjórnin."

Ég sé að þetta er viðkvæmt mál, og ég á það nú stórlega á hættu að missa mig út í óábyrgt tal á borð við það sem ég gagnrýni sjálfur - hafi ég ekki gert það nú þegar.

Sjálfur er ég ættaður úr sjávarþorpi. Afi minn vann við sjómennsku alla þá tíð sem hann hafði burði til að stunda hana. Amma mín var húsmóðir, og lifðu þau góðu lífi í plássinu litla. Hins vegar fóru börnin öll suður, og þau fylgdu loks með niður í Hafnarfjörð svo þau gætu verið nær afkvæmunum í ellinni.

Heimabær þeirra, æskuslóðir föður míns, eru fallegar; há fjöllin og djúpi fjörðurinn minna sífellt á nálægðina við náttúruna og grundvöll þess að bærinn gat byggst.

Hins vegar myndi ég aldrei vilja búa þarna, né sé ég forsendur fyrir því að slíkt myndi ganga upp. Þarna eru engin fyrirtæki sem starfa á því sviði sem ég hef valið mér sem ævistarf (að minnsta kosti engin sem ég veit um). Þarna er einn bar, og álíka mörg kaffihús. Ekkert Subway, sem mér þykir góður matur. Fáir tónleikar stórhljómsveita eru haldnir þarna, síst af öllu á vegum erlendra listamanna. Ferðir til útlanda útheimta langt ferðalag til Keflavíkur, fram og til baka. Og síðast en ekki síst er bærinn fámennur - þó mér líki mjög illa við stórborgir líkar mér enn verr við bæi þar sem hægt er að kynnast öllum á fáeinum dögum.

Ég skil því vel að fólk vilji flytja í burtu. En ég skil líka vel að margir vilji vera áfram, því smekkur manna er misjafn (sem betur fer), og taugirnar sem toga hvern mann að æskuslóðum sínum eru sterkar. Ég hef fulla samúð með fólki í þeirri stöðu, en hef fáar töfralausnir að bjóða því.

Kannski að virkjanir og álver myndu bæta stöðu þeirra. Ég get ekkert fullyrt um það. Og það er ekki eins og ég sé það mikill náttúruunnandi að þessar framkvæmdir snerti mig gríðarlega á þá vegu. Það sorglegasta finnst mér hins vegar uppgjöfin. Að það sé annað hvort þetta, eða byggð leggist þarna af. Kannski er það staðreynd. En er þetta það sem fólk í dreifbýlinu vill bjóða börnum sínum? Heldur það virkilega að álver og súrálsverksmiðjur muni halda komandi kynslóðum í plássinu? Er fórnarkostnaðurinn virkilega þess virði? Er réttlátt og eðlilegt að ríkið leggi þessar hrikalegu fjárhæðir í slíkt verkefni? Er það hlutverk þess?

Ég ætla ekki að þykjast hafa svör við þessum spurningum. En mér finnst ekkert að því að spyrja þeirra.

Og í guðanna bænum ekki halda að ég sé að segja fólki að 'taka sig bara saman í andlitinu' og 'gera bara eitthvað'. Þessi mál leysast ekki að sjálfu sér, en álver finnst mér vafasöm lausn í meira lagi.

Ég bara veit ekki hvort álver bjargar einhverju einshversstaðar og ég veit ekki heldur hvort kaffihúsaspeki Andra Snæs gerir það heldur. Líklega þurfum við eitthvað þar á milli, t.d. uppskriftabók eftir Jóa Fel.

Það er ekki nógu framsækið. Sudoku-bók eftir Bjarna Fel væri lóðið.

Loks lætur hinn þögli minnihluti í sér heyra. Ég er einn af þessum þögla minnihluta, en því miður er Kárahnjúkavirkjun nú þegar búinn að kosta of mörg manslíf, það eitt réttlætir mótmælin.

Er þetta félagsrit skoðun ykkar beggja, Haraldur?

Já, þetta er meðaltal þeirra.

P.S. þörf umræða að mínu mati... ég vil aðskilja ríkið (Gestapó) og kirkju (raunheima)... en þó á ég það til að koma mínum kirkjulegu skoðunum á framfæri hér í Ríkinu...

Ég ætla rétt að vona að fólk haldi ekki að "ég" sé neitt lík þessu bitra, reiða og drykkfellda fríki sem hún Ugla blessunin er...!
[ hneykslast...]

Ha... Ugla... ertu ekki Ugla?

Ég er Skabbi... ég er Alkahólisti...

Ég heiti Haraldur. Ég er flagari og sprautufíkill.

Stóra spurningin er; á ríkið að vera með inngrip í þróun sem er í gangi. Þróun sem virðist stefna að því marki að sífellt stærri hluti landsins fer úr byggð en sífellt fleiri setjast að á litlum hluta landsins. Þróun sem búin er að vera í gangi vel á aðra öld. Er það hlutverk stjórnvalda að berjast á móti slíkiri þróun?
Ég segi hiklaust já. En með hvaða aðferðum þá? Ekki með lánasukki úr sameiginlegum sjóðum undir nafni Byggðastofnunar eða einhvers álíka. Slíkt býður aðeins upp á spillingu og að óarðbærum störfum er haldið gangandi með almannafé. Annar möguleiki er almennar aðgerðir eins og skattaívilnanir fyrir íbúa og fyrirtæki þeirra landsvæða sem menn vilja verja. Þetta er kostur sem mér finnst fólk alltof feimið við að ræða. Hvort er betra að eyða 1 milljarði úr ríkissjóði með þessum hætti eða láta Kristna Há Gunnarssyni, Gunnlauga Stefánssyni og Agla Jónssyni Byggðastofnunar úthluta honum til vina sinna, vandamanna og kjósenda? Svari hver fyrir sig.
Ein leiðin enn er að styðja við ákveðin stórverkefni á ákveðnum landssvæðum. Þar kemur Iðnaðarráðuneytið með hina skeleggu Valgerði til sögunnar. Og hér set ég punkt.

Þetta er augljóslega bara grín. Hjer villir aldrei neinn á sjer heimildir, hvorki hvað nafn, útlit nje persónuleika snertir.

Vladimir - ég hélt að öll léttúð og spé væri stranglega bönnuð hér. Hvernig skýrir þú þetta?

Við erum báðir stórmyndarlegir!

Mikið var þetta vel skrifað og falleg hjá honum Haraldi gamla. Ég tek heilshugar undir flest það sem þar er skrifað. Sjálfur er ég af þeim skóla bagglýtiskrar hugsunar að ég er ekki sá sem ég skrifa. Þetta er karakter. Auðvitað blandast eigið sjálf og karakterinn, sumt er ýkt og skrumskælt annað hreinn skáldskapur í Hakútsa. Ég hef ávallt haft mestan áhuga á slíkum karakterum í Gestapó, þ.e. athyglisverðast er að sjá hvernig fólk skapar og leikur sér með hliðarsjálf sem endurspegla alls ekki endilega viðkomandi í raunheimum og hefur verið almennur skilningur hjá slíku hjá flestum held ég. Enda er skemmtilegra að leika sér með léttklikkuðum hliðarsjálfum( venjulegs/óvenjulegs fólks) en venjulegu fólki á Gestapó. Venjulegt fólk er hægt að leika sér við í hinum meintu raunheimum.

Að þessu skrifuðu afneita ég öllu ofanskrifuðu í þessu kommenti og skil ekkert hvaða blaður þetta var. Til er einungis einn heimur Gestapó. Annað er lygi.

Ég vil taka það fram strax að ég er ekki til í raunheimum og efir því sem ég kemst næst eru Kárahnjúkar heldur ekki til. Þeir eru partur af alheimssamsæri auðvaldsfasista og náttúrukrípa sem ætla að skemma allt okkar líf með því að takmarka bandvídd og dánlód til okkar.

Þjer eigið það líka sameiginlegt með nær öllum öðrum Bagglýtingum að vera heldur ekki til hjer, líkt og nýjasta fjelagsrit vort sannar með ótvíræðum hætti.

Því má svo bæta við að það er Hakuchi ritaði hjer að ofan hefði hvað innihald snertir nánast getað verið ritað af oss - þó með blæbrigðamun á nokkrum stöðum.

Að lokum bendum vjer feminista á að skv. umfangsmiklum rannsóknum eru sk. 'raunheimar' risavaxið samsæri er Kárahnjúkar eru einungis örlítill hluti af. Samsærið er m.a.s. svo stórt og umfangsmikið að raunheimarnir eru ekki til.