Hebrear til forna áttu sér guð sem þeir nefndu El Shaddai en það útleggst Guð almáttugur á okkar leiðinlega tungumáli. El Shaddai var frábrugðinn öðrum guðum sem þá voru tilbeðnir af öðrum þjóðflokkum; hann var ósýnilegur og var allsstaðar. Honum voru ekki reistir bautasteinar eins og öðrum guðum því slíkt var álitið guðlast.

Nafn El Shaddai breyttist í gegnum tíðina og um tíma hét hann YHVH (YHWH) en það aner orðið Jehóva komið. Orðið YHVH er ekki hægt að bera fram með góðu móti og það var einmitt tilgangurinn með nafngiftinni; það þótti guðlast að taka sér nafn Guðs í munn.

Í dag köllum við þennan guð einfaldlega Guð og hann er almáttugur. El Shaddai talaði við fylgjendur sína í eyðimörkinni en eftir að Hebrear hófu búsetu í borgum og bæjum, birtist hann þeim sjaldnar en fullvissaði þá um að hann væri ávallt með þeim. Það er hann enn, en ekki bara með Hebreum heldur líka okkur hinum sem á hann trúum.

Ég minni á hið fornkveðna: „Þú skalt engar líkneskjur gjöra þér né nokkrar myndir eftir því, sem er á himnum uppi, eður því, sem er á jörðu niðri, eður því, sem er í vötnunum undir jörðinni. Þú skalt ekki tilbiðja þær og ekki dýrka þær, því að ég, Drottinn Guð þinn, er vandlátur Guð, sem vitja misgjörða feðranna á börnunum, já í þriðja og fjórða lið, þeirra sem mig hata, en auðsýni miskunn þúsundum, þeirra sem elska mig og varðveita boðorð mín.“

Guð veri með ykkur öllum.