Ađ sjálfsögđu kann ég ekki ađ kveđa dróttkvćđi og ég biđ Skabba afsökunar ef hann sér eitthvađ ţarna of líkt sínu kvćđi sem hann birti undir ţessum hćtti nýveriđ. Ég nefnilega hafđi ţađ til fyrirmyndar hvađ uppbyggingu varđar. Kvćđiđ gef ég vini mínum sem lent hefur í raunum međ ástina.
Harmur sligar huga
hjarta angur svarta
sorta myrkur sćkir
sálar kima málar.
Depurđ sálu deyfir
dagur síđur fagur
lífiđ tilgang’ tapar
táriđ laugar sáriđ.
Lítiđ huggun líknar
leiđa, angist, reiđi
orđin hans ei megna
mćđu ţunga grćđa.
Treglega nú týran
tendrar áđur endar
fyrir guma glćtu
getur eigi betur.
Snortinn hímir sneyptur
snótar minning rótar
mćrđarstunda minnist
ei megnar höfnun gegna.
Gćfa lífsins gyđju
gengi vari lengi
kalinn hugur kveđur
kvćđi hjartans blćđi.
Gleymdur er og grafinn
gengur hnípinn drengur
horfinn henni úr minni
hugur guma bugast.
Ţrotiđ nćrri ţrekiđ
ţráin aldrei dáin
blíđa hennar búin
bćnir sendir vćnar.
Ţetta er glćsilegt Halli minn... ég hef alltaf sagt ţađ, ţú ert listaskáld... Salút...
Ţetta er flott. Ţungur hrynjandi dróttkvćđisins passar vel viđ ţungt efniđ kvćisins
Geysifagurt; innihaldsríkt & áhrifamikiđ ljóđ, áferđarfallegt & stílhreint kveđiđ.
Ţađ er nú allt & sumt. Beztu ţakkir.
Holy smoke. Ef ţú verđur ekki settur á listamannalaun fyrir ţetta ţá veit ég ekki hvađ!
Frábćrt. En eigi mćlum vér međ ţessu fyrir ţunglynda (ţessi orđ vor eru hugsuđ sem hrós).
Ţađ er nú orđiđ langt frá ţví ađ ógeđ eins og ég hef fengiđ kökk í hálsinn viđ ađ lesa... Hver lína löđrungađi mig!
*snöktir og ţurrkar tár af eigin hvörmum og hvörmum allra nćrstaddra* Haraldur, ţína skál!
Ó mig auman, stend orđlaus í auđmýkt frami fyrir snilld yđar herra Haraldur Austmann.