Renna straumelfur stríđar,
steypast af kinnum tárin.
Fávís međ fćđingahríđar,
funheitur kviđur og nárinn.
„Barniđ mun brátt kom´ í heiminn!“
baulađi verđandi móđir.
Ljósmóđir fíngerđ og feimin,
fćrđi úr klćđum viđ hlóđir.
„Jesú og Jóhannes líka!“
jarmađi stúlkan í losti.
„Hvorki er pjalla né píka,
en pylsa međ dulitlum osti!“
Pylsa er prýđilegt fćđi,
pínleg var ráđherrans skyssa;
aumingja beljurnar bćđi
borđa hann vildi og kyssa.
Og hvar stalstu ţessari...ha? Já svarađu andskotans...Sagđi afi ţér ađ skrifa ţennan óhróđur um Kúkossamálaráđherrann?
BAUNA HVAĐ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vélstrokkađ tilberasmjör! - Efni í íslenzka heimsfrćgđ, interressant međ meiru...
Haraldur sannar hér enn og aftur ađ hann er beittari en skeggrót á unglingsstúlku. Nú skal hirđsáldiđ passa sig.
Vel ort og mjög í anda jólanna. Ţeir kunna á ţessu lagiđ ţarna fyrir austan.
Frábćr kveđskapur er ćtti eiginlega skiliđ meira en ţrjár baunir (međ ţeim fyrirvara ađ Haraldi ţyki baunir góđar).
Ţađ er bragur á ţví, hvernig ţú temur stafi og orđ ţér til hlýđni og okkur til ánćgju hr. Haraldur.