Yfir höfuð er jeg ekki mikið hrifinn af framförunum hjer upp á vissan máta; mjer finst t. a. m. engin proportion í versluninni; það er lifnuð töluverð trafik við Englendinga, en úr okkar flokki þýtur upp hver svikarinn og fallentinn eftir annan, vitlausir spekulantar og loftkastalabyggjendur; þessir fátæku aumingjar eru svo stórhuga að þeir slá plötur til beggja handa og óttast ekki þó þeir velti sjer inn í mörg þúsund króna umsetningu, en hafa hvorki vit á verslun nje peningum heldur en hundar — nú er hjer einn enskur kaupmaður kominn með skipinu Þorláks til að rukka Finn (kaupmann, sem var utanveltustrákur hjá Jóni Guðnasyni og aldrei hefur átt neitt) að sögn um 30,000 kr.! Og þetta eru ekki eins dæmi. Íslendingar eru engir búmenn, þeir hafa ekkert vit á peningum, en eru óhófsmenn og eyðsluseggir, og þar af kemur mikið af okkar eymd; þegar þeir komast í nokkra veltu, þá láta þeir eins og þeir sjeu vitlausir, svo alt fer á höfuðið [...]