Ég er maður miður hrifnæmur eða músíkalskur, en í kvöld hreifst ég með.
Eftir að hafa hlustað á Geir Ólafs í dágóða stund, birtustu sjálfir Fjallabræður í allri sinni dýrð í kvöldverðarsamsæti því sem ég var þátttakandi í. Og hrifu mig. Vestfirskir víkingar, misljótir, en raddfagrir og fornir í útliti og framgöngu. Mér datt helst í hug að kappar Þórðar kakala Sighvatssonar væri endurbornir og berðust nú með raddböndum en ekki grjóti, sverðum eða spjótum.
Magnaður flutningur, þungarokk flutt af karlakór, og hljómsveit hverrar meðlimir léku á gítar, bassa, hammond, trommur og fiðlu.
En mér er spurn, er þeirra Leibbi jass, okkar Leibbi jass?
Skál!!!