Á Rauðavík fetaðir fyrstu spor,
fjallið hékk yfir, brimið lamdi
fjöruna alveg fram á vor,
fannir á vetrum í grýttri skor.
Að lokum var sumar, sjórinn kyrr.
Svoleiðis var það hér fyrr.

Sextugur bróðir, sjáðu nú,
svona er tíminn – ævin líður.
Þið Svanhildur ykkar byggðuð bú
brosa nú vinir – eins og þú:
Með spékoppinn út í annað vik.
Aldrei ég sá á þér hik.

Komdu nú bróðir, komdu hér.
Komdu og tökum lagið saman.
Kvöldið er alveg eitt og sér,
allir nú kætast dátt með þér.

Nú er að rækta. Nú skal sá.
Nú eru að renna upp bjartir tímar.
Alls sem þú óskar áttu að fá,
einskis skal sakna – alls sem má
bið ég þér kæri bróðir minn
að bjóðist þér enn um sinn.