Ţegar menn hugleiđa, leiđa menn Huga og hugann ađ hinu og ţessu.
Finnskt hreindýr, og reiktur lax úr einu af óteljandi finnsku vötununum dögđu í sameiningu upp á morgunverđarborđi mínu í morgun sáriđ. reyndar svo snemma ađ ţađ var međ réttu nokkru fyrir daglega dögun daganna ţessa daganna.
Hvađ sem ţví líđur ţá féll mér hvorki viđ laxinn né heldur líkađi mér viđ reykinn, ţví allan keim ađ saur skorti. bragđiđ bar ekki nokkurn keim af tađreyktum mývants silungi.
Hreindýriđ var ferskt og gaf gott eftir bragđ.
Vodakđ sem sá sem bauđ upp á herlegheitin helti niđur um kverkar gesta sinna af sínum heimalands siđ var príđis gott og lék enginn vafi á ţví havđ finnskt vatn hentar vel til vodka framleiđslu. ţeir hafa jú nóg af vötnum blessađir ţannig geta ţeir ađ öllum líkindum sérhćft sig. Viđ ţetta vatn verđur svona Vodka til og ţarna verđur ţess háttar vodka til.
Sauđbölvandi snarvitlausir áhangendur lindýra á borđ viđ nafntogađa menn úti í heimi ćtuu ađ skella einu í sig svo dagurinn gangi betur fyrir sig.
Raaviintoollaa? Apooteekkiii?
Skál fyrir finnum, múmínálfunum, Sömum og hreindýrum!
Skál fyrir vatni og morgunmat!
Skál fyrir ţví ađ drekka vodka fyrir hádegiđ. Ţađ gera bara alvöru karlmenni og rónar!!
Skál Albert minn, ţetta hefur veriđ fínasti morgunmatur heyrist mér, ţó tađbragđiđ hafi vantađ...
Ţađ hefur ekkert upp á sig ađ láta spyrđa sig viđ einhverja sem vakna til ţess ađ rífast.