-Kæri borgarstjóri Benzínbæjar.

-Erindi mitt er ekki merkilegt, nei nei, hreint ekki, og það er svo ómerkilegt að mér dettur ekki í hug að senda þér bréf,
-en það varðar bílinn minn.

-Þessi bónaða, benzínsúpandi veskisplága, til hvers í hrópmerktu helvíti haldið þér að þessi gripur sé?

-Ekki er nóg með að gatnakerfið hérna sé hreinlega í henglum, nægir þar að nefna Hringbrautina sem enginn veit hvert mun á endanum liggja, -heldur hafið þér einnig dundað við það á uppvaxtarárum yðar að féfletta barnmargan alþýðulýð á leið til vinnu eða skóla.

-Eruð þér í óopinberu stríði við bíleigendur, hvar í andskotanum haldið þér að við búum? -Í Danmörku, eða á einhverri sólsleiktri bikiníeyju? Það er best ég upplýsi þig um að við búum á hrollköldu Íslandi, hvar maður má þakka fyrir að komast lifandi til vinnu á morgnanna, og bíll telst nauðsyn.

-Ég gæti farið aðeins betur yfir þetta með yður, en þar sem ég veit að yður berast aldrei bréf, né fregnir af einu né neinu, þá læt ég það vera.

-Mögulega gæti það opnað huga yðar að afgreiða benzín um nokkurt skeið.