Það er til mikils að halda dag íslesnkrar tungu eða hitt þó heldur, þegarhámenntaðir íslenskufræðingar geta ekki einu sinni talað eða ritað rétt og gott mál. Á vefritinu www.murinn.is er að finna grein eftir Katrínu Jakobsdóttur varaform. VG um svo kallað "jólaeip". Og fyrir nokkru var önnur grein eftir sömu um meintan "eipkóng", Halldór Ásgrímsson ástsælan og farsælan forsætisráðherra okkar.

Nú spyr ég bara; kannast einhver við orðið "eip" í íslensku máli? Hvaðan er það komið? Hvað merkir það? Er það komið úr fornsögum eða Sturlungu, annálum, dómabókum, uppskrifum handrita eða heilagra manna sögum? Eða er það kannski hluti af þeirri tungu sem Rasmus Rask, Fjölnismenn og fleiri börðust hvað harðast fyrir að yrði að nýju hafin til vegs og virðingar. Eða er þetta ef til vill bara einhver enskusletta, hálfköruð og ekki það, sem einhver kaffihúsaspekingurinn hefur sett saman milli þess sem viðkomandi dundaði sér við að sækja um listamannalaun og setja sama lygasögur til að berjast gegn rafmagni og virkjunum. Og hvaða hálffyndni er það að skrifa þetta með íslenskri stafsetningu, fyrst þetta er bara enskusletta?

NEI, NEI og aftur NEI. Og enn meira NEI. Niður með enskuslettur og hálffyndnar þýðingar þeirra. Niður með íslenskufræðinga sem praktisera ekki sjálfir það sem þeir predika. Annað hvort tölum við hreint og fagurt mál eða við sleppum því bara að tala og tjáum okkur með stunum, bauli og búkhljóðum.