Ţađ er fleira bilađ en Billi.
Međ óbragđ í munni um ćseif ég kaus
og atkvćđi gildu fékk skilađ,
en umrćđum landans mér hugur viđ hraus,
á heiftina af einurđ var spilađ.
Í skútunni ţjóđar hver skrúfa er laus;
er skrítiđ ađ eitthvađ sé bilađ?
allt má hér telja alveg í rúst
ekkert mun uppi standa
ţađ sópast svo lítđiđ međ knösuđum kúst
og hvergi má uppsópi landa.