(Ekki ţessi í Jórdaníu.)
Hún breiđir út fađminn er börnin loks mćta
og brosiđ til augnanna nćr.
Hún býđur ţeim kaffi og kandísinn sćta
og kleinurnar frá ţví í gćr.
Hún spyr eftir fréttum af spennandi málum
og spjallar um lífiđ ţeim hjá,
ţví ansi fátt gerist hjá einmana sálum
sem einstaka heimsóknir fá.
En ţó ađ sé gaman, ţau ţurfa ađ rjúka
og ţakka ţví fyrir sig pent.
Nú bolla skal hreinsa, af borđinu strjúka,
og bakkelsisafgöngum hent.
Aftur svo sest hún viđ útvarp međ prjóna
og yljar sér minningar viđ.
Hún sofnar ađ lokum međ sjaliđ og skóna
og sameinast aldanna niđ.
Tek undir međ Dulu angurvćrt og myndrćnt. Minnir mig á ömmur í gömlum rómantískum sveitasögum.
Ég sé frekar raunveruleikann og hamingju, frekar en anguvćrđ. Myndrćnt er ljóđiđ samt.
Ţetta er bara mjög fallegt. Ég minnist ömmu minnar svona, sem var mér svo mikil vinkona, svo ég fékk tár í augun ţegar ég las ţetta og fór ađ hugsa til hennar.
Núna reyni ég ađ heimsćkja hina ömmu mína svona öđru hvoru. Ömmur eru algjör gersemd
Gott ađ ţú settir ţessa skýringu í svigana efst, Billi, ţví ađ Amman í Jórdaníu var einmitt ţađ fyrsta sem mér datt í hug ţegar ég sá titil kvćđisins á forsíđu Gestapó.