(Ţeim fer alltaf fjölgandi "Hvađ gerist ef" spurningum á heimilinu.)
Hvađ gerist ef kindurnar kroppa í sand?
Ţú kannast viđ spurningu slíka.
Hvađ gerist ef fiskurinn fer upp á land?
Flytja ţá hvalirnir líka?
Hvađ gerist ef bíllinn hann brunar svo hratt,
ađ bremsurnar fá hann ey hamiđ?
Hvađ gerist ef jórtrandi lambiđ er latt,
og liggur á veginum kramiđ?
Hvađ gerist ef snjórinn hann fer ekki fet?
Frjósum viđ ţá eins og klakar?
Hvađ gerist ef endalaust ísaldarhret,
okkur af landinu mjakar?
Hvađ gerist ef hungriđ í heiminum vex?
Hvađ fáum viđ ţá ađ borđa?
Hvađ gerist ef ţrámagnast ţjóđanna pex?
Ţurfum viđ okkur ađ forđa?
Hvađ gerist ef kjarnorkan kemst nú á skriđ?
Kunnum viđ međ hana’ađ fara?
Hvađ gerist ef mennirnir finna loks friđ?
Fćst einhver til ţess ađ svara?
Ţetta geturđu, sko kallinn. Bravó
Ein smá ábending - ei í merkingunni ekki er án y...
Öldungis frábćrt. Ég er ekki frá ţví ađ skáldskapur sé ađ verđa betri en venjulega á gestapó, samanber allra síđustu rit.
Takk, takk.
(Ísdrottning, ég fletti „ei“ og „ey“ sérstaklega upp um daginn, (í orđabókinni sem ég var (ranglega) međ undir hendinni), og „ei“ vísađi á „ey“, og „ey“ ţýddi m.a. „ekki“. Ekki var sagt beint ađ „ei“ vćri „ekki“. En ég ţakka ábendinguna og mun taka tillit til hennar.)
Gaukur á stöng sem hans stendur í kolli,
styrkur hans sést af ţví best hvađ hann má.
Hann trauđlega villist í veraldarsolli
ţví vísirinn hjálpar til áttum ađ ná.