Hér úti í garði þar sem ég bý er lítið maurabú sem sem betur fer er alltsaman neðanjarðar. Maurarnir príla upp á borðum og stólum og eru meir og minna allsstaðar.
Í dag sat ég úti í garði og þóttist kunna meta sólina meðan ég málaði og hugsaði og lét mér líða eins vel og á var kosið. Þá kom dóttir mín og horfði á mig og sagði svo. "Mamma. Maurar klifra á þér mamma!" (Lauslega þýtt.) "Já." sagði ég og lét niður á mig og sá í maur som prílaði niður af bolnum mínum niður á milli brjóstana á mér. Ég ákvað það að vera ekkert að láta þetta príl fara í pirrurnar á mér og hélt áfram að mála þó að ég fynni fyrir nokkrum forvitnum klifrurum hér og þar.
Svo í kvöld fer ég í snögga sturtu til að skola af mér svitann og finn þá brjóstaskoðunarmaurinn kraminn í haldaranum mínum. Aumingja greyið hafði ábyggilega bara villst. En samt, agalega er ég feginn að þetta var eini maurinn.
Tek heilshugar undir með vorum hávelborna konungi.
Þá er heldur ekki úr vegi að líta um öxl & rifja upp stórgóðan sálm eftir einn af okkar öndvegisskáldbræðrum, Sundlaug Vatne. Einkum er það þriðja & síðasta erindið sem mér þykir eiga vel við í þessu samhengi:
-----------------
Ein er þrá mín hringa hrund,
hlusta á mig, kvinna:
Mætti ég leika litla stund
læra á milli þinna.
Eftir okkar ástarfund,
einnig vild' eg þiggja
eina ljúfa óttustund
í örmum þínum liggja.
Og er mig Drottinn æpir á
og ævi lætur linna,
mætti eg kafna mega þá
milli brjósta þinna.
Takk fyrir vinaleg viðbrögð.
Og GiR, já, ég hef byrjað að sulla með liti aðeins. Er ennþá bara að venja mig við að hafa pensil á milli fingrarna samt.
Ant's in the pants ANTS IN THE PANTS ANTS IN THE PANTS UHIGIHUIGITHIIIIIIIIIIIII HAPPY BIRTHDAY CARTMAN