Ţađ skyldi ţó aldrei hafa gerst ađ mađur ćldi úr sér enn einu kvćđaafstyrminu, svona rétt fyrir sumarlokun...
Í öđru landi ég eitt sinn bjó
og hef öldu stigiđ;
Í eiturgrćnan asískan sjó
af ánćgju migiđ.
Oft ég vakti eftirtekt
fyrir ásjónu mína.
Og öđruvísi er ýmislegt
úti í Kína.
Ég stundum himin starđi á
stjörnum prýddum,
Ísland fannst mér ćtíđ ţá
í öđrum víddum.
Björtum nóttum gat ei gleymt
né gráum ströndum.
Oft mig hefur um ţig dreymt
í austurlöndum.
Ţar eitt er bannađ, annađ má
og ć skal lofa.
Skýjakljúfar skiptast á
viđ skakka kofa.
Fátćktin ţar ćrin er
í alls kyns líki.
Í fámenninu finnst mér hér
sem friđur ríki.
Ég hef ţó komiđ varla viđ
í veröldinni.
Og ađeins kíkti í anddyriđ
á Asíunni.
Okkur finnst viđ hrein og há
og heimsins nafli.
Ađeins helmingur mannkyns heldur á
hníf og gaffli.
Ţetta er snilldarvel ort og umhugsunarvert viđfangsefni. Velkominn heim og skál!
Aldeilis ágćtt!
Ţó ţykir mér orđinu ,, Ađeins" ofaukiđ í nćstsíđustu línunni.
Helmingur mannkyns heldur á finnst mér nćgja og falla betur viđ hrynjanda ljóđsins.
Velkominn heim í netfrelsiđ. Kíkirđu svo ekki á ţingiđ á laugardaginn, ha?
Skál fyrir ţér hvurslax. Ţađ er gaman í Asíu, en líka alltaf gaman ađ koma heim, ekki satt?