Athugulir lesendur taka eftir að hér er stælt eftir kvæði Jónasar, til herra Páls Gaimards. Það er viljandi. Poul Thomsen er landstjóri alþjóða gjaldeyrissjóðsins á Íslandi.
Þú stendur á hræi látins lands
og lánin okkur býður þiggja,
í þinni hendi þræðir liggja
til forræðistaps og fjötrabands.
En sumir fundu flóttaleiðir,
framhjá vöktun arka gleiðir.
Þótti þér ekki Ísland þá
aflögufærast til að sjá?
Þú gengur um hverfin næstum ný
nærfellt fokheld, hvergi hræða.
Hérna vindar og veður ræða
við tómið, hver hefði trúað því?
Á þessum heiðum faldist fyrrum
fé í lautum, öskup kyrrum.
Þykir þér ekki að Íslands hjú
ógæfu næga þoli nú?
Hjáfræðin alla deyfðu dáð,
duginn löttu, efann kæfðu,
vitið hæddu, hugsun þæfðu,
„háskólum" út um allt var stráð.
Samt er þakkað þeim er færðu
þekkinguna í svað og ærðu.
Nú, kannski verðbréf verndað fá
vitið hégómans fjalli á?
Þvílíkar færum þakkir vér
þér, sem úr fylgsnum auðhyggjunnar
gersemar, áður aldrei kunnar,
með óþrjótanda afli ber.
Heill sér þér, Paul, og heiður mestur!
Hjá oss sat aldrei dýrri gestur.
En kannt þú að finna kóna þá
er kollsteyptu okkar þjóð í vá?
[klappar] Seigur ertu Gúnter, þynnkan er greinilega ekki að þjaka þig þessa dagana.
Með þessu úrvals kvæði hefur þú enn einu sinn i fært oss sönnun þess að jafnoka áttu fáa í ljóðlistinni.
Skál og ekki prump...
Fyrr má nú aldeilis fyrrvera! Ég þakka hlý og óverðskulduð orð. Einn oggulítill fyrirvari um gæði: síðasta erindið er mest stolið. Áhugasamir samanburðarljófræðingar geta elt þessa slóð sér til glöggvunar:
http://www.snerpa.is/net/kvaedi/jonas.htm
Þetta félagsrit varð mér innblástur...
http://www.mikkivefur.is/files/paul.mp3