Mađur má ekki láta sitt eftir liggja í ástarljóđunum
Viđ hitumst á febrúar kvöldi
augu okkar mćttust
í vandrćđalegu brosi
Viđ hittumst svo aftur
varir okkar mćttust
í logheitum kossum
Og ennţá viđ hittumst
og ást okkar blómstar
líkamar sameinast
í unađslegum fađmlögum
Ţađ fer nú bara eftir ţví međ hvađa hugarfari ţú lest kvćđiđ Upprifinn. Ég sé bara bullandi rómantík í kvćđinu.
Awwww... (Rođnar óstjórnlega og borar stórri tánni ofan í gólfiđ) Bara fallegt..
Ć, andskotinn, fáiđ ykkur nú herbergi! (og lćriđ ljóđagerđ áđur en ţiđ komiđ út aftur)