Mér sýnist þessi gaur vera snillingur.

Þetta verður að skoða, þakka þér Feministi fyrir það.

Mér finnst sumt vera fyndið, annað finnst mér alveg hrikalega ófyndið og ömurlegt. Ég væri samt alveg til í að sjá leikritið sem er búið að gera upp úr þessu, kannski maður skelli sér við tækifæri.

Mér finnst þetta skrípó drepfyndið, enda er ég sjúkur andskoti.

Eg missti einmitt þvag af hlátri í fyrradag af eftirfarandi línu úr einni þessara bóka: "Konan mín saumaði saman á mér rassgatið og ég er allur að fyllast af kúk"
Og þess má til gamans geta að ég er líka sjúkur andskoti, kannski maður ætti að leita upp fyrirbæri á borð við "Sjúkir Andskotar Anonymous". Við Þarfagreinir ásamt fleirum hefðum eflaust gott af því.

Amen við því Skoffin.

Það sem er áhugaverðast við svona húmor er að maður kynnist einmitt takmörkum sjálfs síns við lesturinn.

Þetta er snilldarbók. Ég er búin að fletta í henni nokkrum sinnum og skelli alltaf uppúr.

Ég hef fylgst með Hugleiki í gegnum árin. Þessi groddalegi og sóðalegi húmor er drepfyndinn.

Það er vissulega furðulegt í ljósi þess að oft er um virkilega grimma brandara að ræða. En málið er oft er þarna að finna umfjöllun á ógeði eins og barnaníðingshætti sem aldrei virðist vera tekið á í dómskerfinu. Þannig safnast upp einhver vanmáttug reiði í flestum, sem á annað borð eru ekki siðlausir sósíópatar, og ég held að Hugleiki takist ansi vel að tappa af þessari reiði með groddalegum húmor sínum.

Það er líka merkilegt að honum tekst einhvern veginn að sleppa við að vera 'explójtasískur' í þessum viðbjóði öllum. Það er sannarlega viss hæfileiki sem margir búa ekki yfir.