Saga Ögmunds í Hjaltamýrinni
Einu sinni var maður. Maður þessi var gráhærður mjög og hamingjusamur, enda bjó þessi maður í yndislegu hverfi. Maður þessi hét Ögmundur og hann átti heima í Hjaltamýrinni. Ögmundur var mjög stoltur af því að eiga heima í þessu unaðslega hverfi og á förnum vegi kynnti hann sig ávallt sem Ögmund í Hjaltamýrinni. Hann sagði fólki sögur af risastóra bílskúrnum sínum, fallega trénu sem stóð fyrir utan húsið og af Jónasi nágranna, hans besta vin sem hann hitti oft á planinu fyrir utan. Ó, allar þær unaðstundir sem þeir höfðu átt saman, þeir höfðu talað óheflað um skrúfjárn, grillkjöt og bilaðar slátturvélar. Ögmundur myndi aldrei gleyma þessum stundum.
Einn góðan veðurdag fer Ögmundur útúr húsi sínu og fer í vinnuna eins og svo oft áður. Þetta var bara venjulegur dagur, venjulegur dagur hamingjusams, gráhærðs endurskoðanda. Ögmundur fór í vinnuna og leysti mörg skemmtileg viðfangsefni af hólmi, hann enduskoðaði mörg skjöl. Um fimmleytið var Ögmundur svo búinn í vinnunni og hann stefndi heim á leið. En áður en hann fór heim ætlaði hann að koma við í Nóatúni og kaupa kjöt.
„Góðan daginn, Ögmundur heiti ég og á heima í Hjaltamýrinni, ég ætla að fá eitt nautafille" sagði Ögmundur kokhraustur við starfsmanninn í kjötborðinu.
„Hættu þessari vitleysu," sagði þunni bólugrafni unglingurinn í kjötborðinu „það vita það allir að Hjaltamýrin er ekki til!"
Ögmundur var algerlega sleginn út af laginu: „Hvernig dirfistu...!" Aldrei hafði neinn sagt neitt svo ljótt um hans ástkæru Hjaltamýri „Hún er bara víst til!"
„Neibb," sagði unglingurinn og horfði nú á Ögmund eins og hann væri simpansi í trúðsbúning, „kíktu bara í símaskrána."
Ögmundur var nú byrjaður að svitna, hann sá hve alvarlegur bólugrafni unglingurinn var. Hann beið ekki boðanna heldur hljóp beint útí næsta útibú Símans og fékk símaskrá. Þessa símaskrá skoðaði Ögmundur í fimm tíma samfleitt. Að lokum varð honum ljóst að unglingurinn hafði sagt satt. Hjaltamýrin var ekki til! Ögmundur fékk móðursýkiskast, byrjaði nú að reyta grátt hár sitt og varð fyrir vikið sköllóttur.
Hvernig átti Ögmundur nú að komast heim?
Hvernig átti hann að vita hvar Hjaltamýrin var ef hún var ekki til?
Eftir þetta varð lífið aldrei samt hjá Ögmundi, hann komst aldrei aftur heim í Hjaltamýrina, hann sá aldrei aftur fallega tréð fyrir framan húsið sitt, hann gat aldrei aftur keyrt inní í stóra bílskúrinn og aldrei aftur talað við Jónas nágranna um skrúfjárn, grillkjöt og bilaðar slátturvélar.
Ögmundur býr nú á Hlemmi.