- Dularfull skilaboð aðhandan
- Einn veturliði
- Lengi getur vont...
- Einn á sveimi
- Smá hugleiðing að vori.
- Skrattaframtalið
- Hvað er títt?
- Útlönd
- Dagurinn í dag
- Klípa í námunni 3
- Kalkaður
- Klípa í námunni 2
- Klípa í námunni 1
- Jólabasl
- Matur eða hvað?
- Steinninn góði
- Þori ei.
- Dagurinn í dag
- Fengitíminn.
- Vigdís
- Miðbærinn
- Kæra dagbók mín.
- Krafs á léreft þín.
- Krumpuð, mygluð, fúin.
- Ris og fall mitt sást.
- Ritgerðin hún brást,ruglingsleg og snúin.
- Geymdir skrifuð orð.
- Gátuna um morð.
- Gleymdar vonir, lúin.
- Feiminn treysti þér.
- Fann ég skjól hjá þér.
- Fölnaði þó trúin.
- Sættir, vonir, spé.
- Söguna um tré.
- Senn þú verður búin.
- Allt það týndist fljótt.
- Er þig brenndi skjótt.
- Á augnabliki frúin.
- Tölvan mín
- Pönnukökur með rjóma
- Daufur dagur
- Hugleiðing
Fimmti ágúst 1932.
Það var hér um árið að ég var í sveit nokkurri suður með sjó og austan við Vík, óbreyttur vinnumaður, við slátt eins og tíðkaðist þá. Ég var ókunnugur í sveitinni, búinn að vera þar í um viku tíma og því lítið kynnst fólki af næstu bæjum. Þar sem ég var einn út á engi að slá, sé ég að það nálgast mig ungfrú nokkur sem ég hugði að hlyti að vera af næsta bæ. Blómleg var hún og fönguleg sýnum. Hún benti mig á að koma og ég elti hana, sagðist vita um góða laut rétt austan við Munaðarhól. Hún fór að tína af sér hverja spjörina á fætur annarri á leiðinni og fylgdi ég dæmi hennar og elti hana yfir hólinn að lautinni.
Nú, er við vorum komin að lautinni bæði nakin og sælleg, þá sneri hún sér við og er hún sá krossmarkið á vininum þá rak hún upp gól, breyttist í Kölska og hvarf niður í sprungu sem opnaðist í lautinni. Kölski sveiflaði halanum og reyndi að grípa í mig með honum en greip aðeins fremst í hægri sokkinn og tók með sér niður.
Já krakkar mínir, mórall þessarar sögu er sá að þið skuluð aldrei fara úr sokkunum, ef þið ætlið að fara að stunda kynlíf.
En sokkurinn týndist, sei sei já.
(36 af 42)
Bíddu nú við, Sæmi minn. Hvar á landinu ert þú?
Suður með sjó hefur lengst af átt við Reykjanesskagann (sbr. Suðurnesjamenn) og því leikur mér forvitni á að vita hvernig það getur verið fyrir austan Vík?
Hvaða Vík ertu að tala um Sundlaugur og ferðu aldrei suður með sjó neins staðar annars staðar en á Reykjanesskaga? [Klórar sig í skegginu og hristir höfuðið]
Rosalaega geta þessir Reyknesingar verið sjálfhverfir!
Fyrirgefðu, Sæmi minn, ég er ekki Reyknesingur. Við Vatne-menn erum frá Ýsufirði eins og flestum er kunnugt.
Hins vegar er það málvenja á íslenzku að þegar talað er um "suður með sjó" þá sé átt við Reykjanesskagann. Mér þætti hinsvegar gaman að vit hvaða Vík þú ert að tala um, Sæmi minn. Því sé hér um að ræða Vík í Mýrdal, þá skýrist ýmislegt. Þar hafa menn (karlar og konur) verið einangraðir og sérsinna frá örófi alda, allt til þess að sandar voru vegum lagðir og ár brúaðar.
Annars er sagan "skratti" góð.
Fyrirgefðu Sundlaugur minn, á það til að stökkva upp á nef mitt af minnsta tilefni, elliglöp sjáðu til. Jú þeir eru sérsinna þar og ég staldraði þar við eitt sumar, ég leit sveitina aldrei sömu augum aftur eftir þessi kynni mín af Kölska, sá hann í hverju andliti.
Líktist hún nokkuð Byrnu í nesi? Eða kanski Önnu frá Hildisey? Eða var hún af einhverri Pjeturseyjarætt? Kónganef? Kiðfætt? Klofstutt? Útskeif? Sæmi. Hver var hún, ef ekki sjálfur Árinn?
Æ já... ég man óljóst eftir þessu. Varst þetta bara þú Sæmi minn? Þú verður að fyrirgefa, ég er löngu búin að týna sokknum.
Á maður að svara þessu öllu?
hundingi, hún breyttist í Kölska.
Furðuvera, ekki ljúga að mér, þótt Kölski sé furðuvera, þá ert þú ekki Kölski.
Vímus, nei en ég var á mysufolaldi.
Skabbi, já minn heitir Kölski, skál.
- Fæðing hér: 10/5/05 15:07
- Síðast á ferli: 30/9/11 21:47
- Innlegg: 437