Útfylling á eyðublöðum er sennilega það sem ergir mig mest. Ýmis yfirvöld og stofnanir virðast gera það að leik sínum að ergja mig. Skattstofan, innflytjendaeftirlitið, póstþjónustan, lögreglan, lánastofnanir, vinnueftirlitið, heilbrigðiskerfið....
En um daginn komst ég að því hvur ber höfuð og herðar yfir alla aðra þegar að pappírsveseni og hálfvitahætti kemur; ameríski herinn.
Ég þurfti vinnu minnar vegna að fá heimild til að spássera um herstöðvar hér í sveit óáreittur. Einnig þurfti ég að fá þartilgerðan límmiða á fyrirtækisjeppann. Aðra eins mannraun hef ég aldrei komist í. Eftir að hafa fyllt út alls kyns eyðublöð, staðið í röð og framvísað öllum skilríkjum fullyrti einhvur herfa að það væri ekki nóg. Ég reyndi að útskýra fyrir henni að hún hefði rangt fyrir sér (ég kann að lesa, eyðublaðið var frekar auðskiljanlegt) en hún lét sig ekki. Svo ég beið aftur í röð, afhenti kerlingu við hliðina á áðurnefndri herfu sömu pappírana og viti menn; það var allt í lagi með sneplana!
Næst kom að því að fá límmiðann góða. Reyndar þurfti ég að fá nokkra límmiða þar sem til stóð að fjölmenna á svæðið. Til að gera laaaaaanga sögu stutta fyllti ég út fjölmörg eyðublöð, talaði við mörg möppudýr, tjáði hlandvitlausri kerlingu að hún væri hlandvitlaus, talaði við vörð, lögregluþjón og endaði svo á því að fara heim öskuvondur (og límmiðalaus).