Þá er loksins komið að því, alveg frá því að ég fyrst frétti af útkomu þessarar plötu hef ég beðið hennar með ómælanlegri eftirvæntingu. Hljómsveitin Red Hot Chili Peppers hefur náð að heillað mig aftur og aftur, ár eftir ár, og virðist aldrei verða úrelt í mínum huga. Samtals hafa þeir gefið út tíu breiðskífur á tuttugu og þriggja ára ferli. Tónlist þeirra einkennist af sérstakum hræringi úr rokki, fönki, pönki og poppi. En til að fá meiri upplýsingar um sveitina er betra að fara bara á Wikipedia og lesa sér til.

Nýja breiðskífa piltanna er þeirra tíunda, og sú langbesta samkvæmt þeim sjálfum. Platan er tvískipt, tveir diskar, fjórtán lög á hvorum, og heitir sá fyrri Jupiter en sá seinni Mars. Ég tek það fram að til að ná fullum áhrifum er best að hlusta á lögin með einhvers konar bassa booster í gangi.

JUPITER
Dani California: Þegar ég fyrst heyrði þetta lag í útvarpinu þá heltók mig þrá til að dansa í hringi úti á túni. Lagið er einstaklega grípandi, með sterkri laglínu, góðum takti og textinn er eins og alltaf djúpur og þýðingarmikill. Með viðlaginu kemur hringdansandi löngunin. Gítarleikarinn sýnir snilli sína með því að ljúka laginu með kraftmiklu sólói. Eitt af þessum lögum sem mann langar að dansa við á meðan maður er að elda kvöldmatinn.

"A little loaded she was
stealin' another breath
I love my baby to death"

Snow ((Hey Oh)): Að mínu mati eitt af bestu lögum plötunnar. Samspil gítarsins og söngsins er aðdáunarvert, viðlagið fær mann til að syngja lágt með(heeeeeyyyy oohhhh...), textinn er fallegur, bassinn er eins og alltaf frábær sem ætti að vera farið að einkenna þessa hljómsveit núna. Fátt er hægt að segja meira, lagið er bara alveg ofsalega flott.

"Deep beneath the cover of another perfect wonder
where it's so white as snow"

Charlie: Lagið byrjar á fönkskotnu bassa- og gítarstefi, og þegar trommurnar byrja má vel heyra þetta hljóð sem er einkennandi fyrir bassaleikarann. Ef maður hlustar vel á hann má einstaka sinnum heyra hann taka örstutt sóló í gamni sínu. Viðlagið er ótrúlega ólíkt stemmningunni í laginu hingað til, en það er mjög fallegt og röddunin er til fyrirmyndar. Lagið verður afar kraftmikið í endann, og síðustu sekúndurnar má heyra bassann stökkva langt út fyrir vanann og taka létt sóló ásamt gítarnum.

"All I ever wanted to
was pick it up and run with you
slip into a summer spell
double up and run like hell"

Stadium Arcadium: Titillag plötunnar er frekar rólegt, með gítar sem er alls ekki yfirgnæfandi heldur léttur og auðmeltanlegur. Bassinn lætur líka lítið fyrir sér fara. Nú er söngurinn aðalmálið, og hann bregst alls ekki. Textinn er sem fyrr ekki auðskiljanlegur, en felur í sér dýpri þýðingu. Söngvarinn og gítarleikarinn radda saman fallega laglínu og gera þetta lag í hópi þeirra bestu.

"The stadium arcadium
a mirror to the moon
I'm forming I'm warming
state of the art
until the clouds come crashing"

Hump De Bump: Halelúja! Red Hot Chili Peppers hafa aftur fundið fönkið eftir öll þessi ár. Gamansemi og fíflaskapur skín í gegn í þessu lagi, það er ótrúlega skemmtilegt. Maður heyrir nánast aldrei svona samspil gítars og bassa í nútímanum. Þetta er eitt af þessum lögum sem hefur grípandi allt: grípandi takt, grípandi laglínu, grípandi viðlag. Fær mann til að hoppa.

"40 detectives this week
40 detectives strong
Takin' a stroll down Love Street
Strollin' is that so wrong
Can I get my co-defendant"

She's Only 18: Já, hún er bara átján ára, og fílar ekki Rolling Stones. Aðalhráefnin í þessu lagi eru bassinn og söngurinn. Þessi tvö fléttast saman á einhvern yfirnáttúrulegan hátt, maður fær nánast hroll. Gítarinn hefur sérstakt hljóð, eins og það sé verið að leika á hann í næsta herbergi. Viðlagið er kraftmikið og hryllilega flott.

"Knock the world right off its feet
and straight onto its head
The book of love will
long be laughing after you are dead"

Slow Cheetah: Hér er lag sem byrjar á rólegum kassagítar, söngurinn kemur næst og bassinn slæst í hóp með þeim. Trommurnar koma síðast í viðlaginu. Eftir sem áður er röddunin alltaf eftirtektarverð og bassinn veldur ekki vonbrigðum. Viðlagið er mjög fallegt. Í síðustu mínútu lagsins er súrealískur gítarleikur og mér heyrist bassinn vera spilaður aftur á bak. Æðislegt lag.

"Waking up dead inside of my head
Will never do there is no med
No medicine to take"

Torture Me: Hér fær bassinn virkilega að njóta sín í fyrstu sekúndunum með hröðu og kraftmiklu stefi. Gítarinn og trommurnar koma svo, og söngurinn síðast. Lagið er hratt, en nær að vera melankolískt og viðlagið er nánast rólegt. Lagið hægir á sér á tímapunkti í einhvern tíma, en tekur svo aftur við sér með hröðu gítarsólói. Ef maður beinir athyglinni að trommuleiknum heyrist að sá kann sitt fag eins og hinir.

"A vintage year for pop I hear
The middle of the end is near"

Strip My Mind: Hér byrjar gítarleikarinn að raula, en svo kemur söngvarinn sjálfur. Fyrra raulið er samt gegnumgangandi í laginu. Ágætis lag, ekki með þeim bestu, en viðlagið er fallegt og tilfinningaríkt.

"Hot as Hades early eighties
Sing another song and make me
Feel like I'm in love again"

Especially in Michigan: Hrikalega flott lag, flott allt, flottur bassi, flottur gítar, flottar trommur, og alveg ótrúlega flottur söngur. Hér þarf maður að kunna textann, og leyfa sér að syngja svoldið með. Ekkert meira er hægt að segja.

"Double chins and bowling pins
unholy Presbyterians
Land is full of medicine
I find it when I'm slipping in
... into Michigan"

Warlocks: Þetta lag er í einu orði: fönkí. Rosa skemmtilegt. Hér má heyra hvað bassinn getur verið óháður gítarnum en samt passað svona ótrúlega vel saman. Svoldið undarlegt lag, textinn er nánast bara bull, en það má finna rím á ótrúlegustu stöðum og hrynjandin er frábær.

"Warlocks in wonderland
I've got a megatropolis in my hand
and a... subterranean marching band
Makin' noise for the boys in the Vatican"

C'mon Girl: Hér er lag sem byrjar ekki mjög fjörugt, en viðlagið er virkilega dansilegt. Bassinn er spes, eitthvað sem maður heyrir mjög sjaldan. Það er meiri áhersla lögð á hann heldur en gítarinn. Fínt lag, sérstaklega viðlagið. Gaman að heyra bassaleikarann hlæja svona "evil genius style" í endann.

"The spirit of a dragon's tear
is lovely at this time of year"

Wet Sand: Gítarinn byrjar þetta lag með einföldu stefi og svo kemur söngurinn. Það fer lítið fyrir bassanum, gítarinn er aðalmálið ásamt söngnum. Allt í allt er þetta mjög gott lag, það er eins og það hafi ekkert viðlag en nokkra hluta sem eru öðruvísi hvað laglínu varðar. Ekki svo galið.

"My sunny side has up and died
I'm betting that when we collide
the universe will shift into a low"

Hey: Síðasta lagið á fyrri diskinum er rólegt, fallegt, og ef mark er takandi á textanum þá má greina vonleysi og eftirsjá. Mér heyrist bassaleikarinn plokka tvo strengi í einu. Þetta lag er bara afgerandi fallegt.

"Come along and show me something
that I never knew in your eyes
Take away the tourniquet"

--

Öll platan er einfaldlega algjör snilld, langtum betri en ég bjóst við. Hún ætti hreinlega að vera til á hverju heimili.

Í 2. hluta verður seinni diskurinn tekinn fyrir, Mars.