Ort af langalangafa mínum, Hjálmari Ţorsteinssyni frá Hofi.
I
Hnípinn er svanur í sárum,
hann sér ţađ er bannađ flug,
hćgri vćngur horfinn
og hinum brestur dug.
Ţví húmar nú fyrir honum
í hnignandi skini dags,
svo beygđum og öldnum ađ árum
og örstutt til sólarlags.
Fyrr söng hann á kyrrum kvöldum
međ kćrum og trúföstum vin.
Nú blóđlitast nćsta báran
viđ blikandi aftanskin.
II
Dó ţar ljós, ţví dimmir fljótt,
drýpur sorgarskýiđ.
Hér er komin helköld nótt,
hruniđ trausta vígiđ.
Sínum maka sjá á bak
sorg og kvíđa vekur.
Vera eftir eins og flak,
er undan straumi rekur.
Ég hef margt ađ ţakka ţér,
ţíddir hélu um bćinn.
Bjartast ljós, er lýstir mér
langan ćvidaginn.
Enginn getur eins og ţú
ýttir frá mér skugga.
Kćra vina, hver mun nú
kveikja ljós í glugga?
Ţín er í einu og öllu minnst;
orkan finnst mér ţrotin,
ég er mađur yzt og innst
allur niđurbrotinn.
Er nú komiđ ćvikvöld
og í skjóliđ fokiđ.
Hef ţó meira en hálfa öld
hamingjunnar notiđ.
Ţetta er glćsilegt ljóđ. Og ţađ skal ekki taka ţví sem Hallgrímur Pétursson segir um ljóđlist međ einhverri léttúđ, ţar hefuru heilagan sannleik.
Já... afi gamli kunni ađ yrkja...
Bara til gamans, hér er ein eftir hann sem kallast "Lögulegt Háttalag":
Hefur hann ţetta háttalag,
- heimurinn má ţví flíka;
Fullur í gćr og fullur í dag,
fullur á morgun líka.
Ţetta er stórkostlegt... ţvílíkt snilldarskáld hann langalangaafi ţinn...
Ţađ er eflaust hćgt ađ finna ljóđabćkurnar hans á bókasöfnum, ţćr heita Rökkurstundir, Munarósir, Kvöldskin og Geislabrot.
Eitt af betri skáldum Íslandssögunnar. Ţađ leyfi ég mér ađ fullyrđa, sérstaklega ţar sem Skabbi er búinn ađ ausa á braginn lofi.
Sérdeilis hjartnćmt og einlćgt en laust viđ vćmni. Ţađ ţarf hćfileikamann til ađ yrkja svona. Bravó fyrir langalanga.
...
Ég tárađist nćstum. Ţetta er međ ţví fallegra sem mađur hefur lesiđ.