Fyrir nokkrum árum var ég staddur í sumarsól Akureyrar í leit að sjálfum ´mér og fann mig fyrir utan hótel Eddu þar í bæ.

Á móti mér stendur Vestfyrskur bóndi og spyr til vegar. Hvar er Jónshús ? spyr bóndinn. Næsta Jónshús sem ég þekki til liggur á aðalgötunni á Ólafsfyrði og það er víst eitt í Kaupmannahöfn svara ég . Þú ert kanski að meina Nonnahús í Aðalstrætinu hér?

Þér finst sjálfsagt að ég sé einhver hálfviti ? muldrar bóndinn í skeggið. Nei öðru nær svara ég , er maður að vestan svo er maður.

Þú heldur örugglega tautar skeggið að ég sé svo vitlaus að ég viti ekki hvar ég sé? ég er bara að leita að einhverju lítið þektu jónshúsi hér í bæ svo ég gæti farið þangað og staðið fyrir utan það.

Ég lofaði nefnilega einni konu sem mig langar ekkert að hitta að mæta henni fyrir utan Jónshús og loforð verður maður jú að halda og þersvegna hugsaði ég að ef ég færi til Akureyrar gæti ég fundið mér eitvað lítið Jónshús til að bíða eftir henni fyrir utan

kemur hún svo kemur hún hugsa ég., og nátturulega kemur hún ekki því hún er jú á Ólafsfyrði Við Jónshúsið þar að bíða eftir mér.

Þar sérðu brosir Vestfyrðingurinn að ég er alls ekki eins vitlaus og ég lít út fyrir að vera. Enn ég er á hraðferð vinur við eigum að hittast klukkan þrjú og maður verður að mæta tímanlega á stefnumótin .

Síðan röltir hann í átt að Nonnahúsi til að bíða.

Hann tautar Kemur hún ekki þá kemur hún ekki og getur ketnt sjálfri sér um og má bara eiga sig fyrir mér.