Þakka þér fyrir þetta. Þetta kemur á einstökum tíma til mín.

Takk fyrir þakkirnar. Þettað ljóð er ritað eftir að ég sá fréttirnar í gær, umm að kvennaathvarvið Konukot hefði fengið smá aur úr gnæktarkistu ríkissins til að haf opið
að degi til, fyrir af lífinu misþirmdar konur. Þó þótti yfirvaldinu að aurinn nægði bara fram í júní. Hugsuninn hefur sjálfsagt verið sú að nauðguð af lífinu kona geti hvílt sig við styttu Leifs heppna. og þurfi ekkert annað athvar fyrr enn júlírökkrið tekur hana. Þettað er til háborinnar skammar og ekki sæmandi velferðarþjóðfélagi. Neyðinn á enga klukku

Bensínið á jeppana er orðið dýrt Gísli minn.
Lítið afgangs fyrir aumingja.

Flottur sálmur að vanda.

Skemmtileg ádeila. Takk fyrir þetta Gísli.

Kraftmikið verk hjá þér gott að vita hvi lítt þú hugsar um bágstadda landa okkar

Takk

Þú ert gnægtarbrunnur myndlíkinga og sannur húmanisti. Þakka þér fyrir að vekja mig til hugsunar um þetta og minna mig á að hugtakið velferðarþjóðfélag er víkjandi í íslensku samfélagi nútímans.

Fínt. Eins og hringur þróunarinnar. Allt fer á sama veg að endingu, byrjun.

Öll bestu ljóðin þín eru um konur. Frábært.

Takk fyrir þetta bræður... þið eruð dýrðlegir... skál.