Drengir, sjáiđ sumar, góđir.
Situr viđ ađ laga til
ţá veđruđu mynd sem vetur bróđir,
vargur, geymdi um nokkurt bil.
Á himinn sólu hćrra ýtir,
á hvolfsins bláa lit ei spar.
Litlum börnum betur snýtir
blómum tređur hér og ţar.
Međ grćnum tússi litar lerkiđ
og litlir deplar tákna ber.
Almćttiđ svo eygir verkiđ
"Er ţađ, pabbi, flott hjá mér?"
Ţettađ var frábćrlega flott hjá ţér Ísak ţó ég kannist ekki viđ svipinn á ţér
Glćsilaglegt & ljúft. Takkfyrir.
Ásjónan er kunnugleg á ţér - svona nýtt gamalt útlit, ljómandi gott.
Ansi ertu orđinn tanađur, annars.
Eitthvađ ertu orđinn kunnuglegri, Ísak, ţó öllu ţroskađri. Ćtli ţađ sé vegna ţess ađ ţú ert búinn ađ raka ţig?
Flott rit, flott rit! FLOTT RIT SKO.
En hć annars, ég er međ litla tilkynningu til allra laum... [Er kćfđur međ klóróformi og dreginn í burtu]
(Ég hef ákveđiđ ađ vera (svona einu sinni) ekki jafn mínímal í tilsvörum og venjulega, elskulega fólk.)
GEH: Takk minn kćri! Ég hef skánađ stórum međ hćkkandi sól. Eitthvađ hef ég ţó ţroskast síđan ég var síđast svona myndarlegur.
Z: Takk! Ég hef stundađ ćgilegar ljóđarannsóknir í vestanverđri Eţíópíu undanfariđ. Ţađan hef ég stoliđ mestöllu efninu sem ég ber hér fram. Taniđ fylgir.
Ugla: Takk sömuleiđis!
Hakuchi: Takk! [Bugtar sig]
Jarmi: Takk sömuleiđis!
Sundlaugur: Jújú. Ţroskađri er ég. Ég lét mottuna hverfa, enda algert rugl fyrir sextugar tjéllingar, sem líta jafn vel út og Steve Martin ađ láta svoleiđis dangla á sér alla tíđ.
Skabbi: Takk og skál!
Don: Flottur!
Jóakim: Takk kćrlega!
Offari: Spegill á ţig!