Komdu út að stela í nótt og vertu með að læðast um hljóðláta borg við undirspil kyrrlátrar nætur. Dauðinn, Djöfullinn og Guð einir hafa vald yfir þessu lífi. Þeirra máttur færir til bókar sérhvert mannlegt verk, orð og hugsun. Af þeim verður veraldleg tilvist okkar að lokum dæmd.
Og því hrópar hin Guði skapaði maður, vanmátuglega, sökum ný tendraðrar meðvitundar, eftir styrkri hönd sér til handleiðslu, refsingar og verndar andspænis þeirri ógn sem hann er sjálfum sér. Það er hin eini martæki dómur yfir mannanna lífi.
Þó er holdi klædd tilvera okkar af misvitrum mönnum sótt til saka og kölluð til ábyrðar vegna brota sem hún samkvæmt lögum þeirra hefur framið. Undir slíku réttlæti við viljum ekki vera og forðumst það því sem okkar mannlega mætti er mögulegt.

En hafi himnana mættir yfir sál manna það vald sem okkar háleita speki segir til um því nær ekki réttlæti þeirra til mannanna ríkis.
Við hunsum mannanna lög og nú Þegar flestir hér í borg hvílast við draumana þel hrökkva upp af stöfum útvaldar harðlæstar hurðar. Verkið er vandlega planað og unnið af vönum höndum. Skipulega er hver gripur sóttur, hér er gengið hreint til verks.
Af ummerkjum við verðum ekki þekktir.
Verkfæri okkar eru kúbein, rörtöng og vasaljós sem hanska klæddar greipar beita af mikilli færni.

Hér er verksvits þörf svo ekki verðum við gripnir.

Metnaður okkar er til þessara starfa þó enginn sé okkar félagi skilningur sýndur né á Alþingi gefin lögbundinn réttur. Við seljum svo þýfið og bröskum af vild, ég verð bara að segja þér að lífsháttur þessi er algjör snilld.