Ljóðaþýðingar eru vandasamastar þýðinga. Edgar Allan Poe var einn þeirra manna sem snjallast hafa ritað á enska tungu á síðari öldum. Textar hans ljóma af hrymþokka, orðkynngi og stíltöfrum. Því miður hefur þetta þrennt orðið útundan í þýðingunni. Hökt, flatneskja og klúður hafa komið í staðinn. Það mætti segja mér að nú fari varla neitt ýkja vel um meistara Poe í gröfinni.

Þó að að sé lenska hér á Lútnum að kóa með þeim sem eru gagnrýndir geri ég eigi að síður það sem skyldan býður og bendi því hinum sjálfskipaða Meistara á að líklega sé honum farsælla að reyna sig við flest annað en verkefni af þessum toga vilji hann ekki gera meinta meistaradóm sinn hlægilegan.

Frumtextinn:

From childhood’s hour I have not been
As others were—I have not seen
As others saw—I could not bring
My passions from a common spring—
From the same source I have not taken
My sorrow—I could not awaken
My heart to joy at the same tone—
And all I lov’d—I lov’d alone—
Then—in my childhood—in the dawn
Of a most stormy life—was drawn
From ev’ry depth of good and ill
The mystery which binds me still—
From the torrent, or the fountain—
From the red cliff of the mountain—
From the sun that ’round me roll’d
In its autumn tint of gold—
From the lightning in the sky
As it pass’d me flying by—
From the thunder, and the storm—
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view—

Þetta er Meistarastykki. Ekki hlusta á gagnrýnisraddir, þær eru hvort sem er bara í hausnum á þér.

Þetta er allt í lagi tilraun en með staðgengilskonungi tek ég undir; þett er ekki sama ljóðið.

Hlustaðu á gagnrýnisraddir, þær hjálpa þér að verða betri maður.

Það er sjálfsagt að gagnrýna, en ég vil taka viljann fyrir verkið. Mér sýnist þetta vera erfitt að þýða svo vel sé og hafið þökk fyrir að reyna.

Þakka fyrir ég held áfram að bæta mig

Þarna fórstu illa með mig. Ég með öll þessi leiðindi og svo þakkar þú hreinlega fyrir þig. Nú er ég auðvitað alveg í rusli.