og þar er ég víst ekki eftirbátur annara. mér finnst óneitanlega nokkuð skondið að sitja undir ámælum um ófrumleika. ég hef fengist við ýmislegt um ævina, og flest talið nokkuð frumlegt, eða stórskrýtið í augum fólks sem lifir hamingjusamt með sína 9-5 vinnu 1,9 börn, 2 bíla og afruglara í eigin húsnæði.

ég vík mér ekki undan áskorunum séu þær bornar fram af viti bornu fólki, og þykir mér sýnt að ég þurfi að hefja hér einvígi í boxhring málgleðinnar.

*stíg inn í hringinn, eyði þó nokkkrum tíma í að losa hattinn úr reipunum, veifa til áhorfenda, stilli mér upp andspænis vladimir og greiði honum vænan vinstri handar krók, næ fléttu með upphöggi og enda á því að marka hann bitið aftan hægra*

ég skal svo reyna að láta mér detta eitthvað skemmtilegt í hug.