SUMAR VÍSUR, VORAR

Koma grös í kalinn svörð,
klæða fold og móa,
skarta blómum skrautleg börð,
- skítur í þau lóa.

Aftur mýkist storðin stirð,
stórum grænkar þúfa,
lifna blómin lítilsvirð,
- lortar á þau dúfa.

Vinsæl anda veður blíð,
vors nú blómið dafnar,
sem og önnur yndisfríð,
- á þau drita hrafnar.

Nú skín sól um sumar bjart,
syng ég hérna leirþrugl,
dyljist óðsins dýrðlegt skart,
- drulli á það geirfugl.